tag:blogger.com,1999:blog-3849022216014202252024-03-06T04:14:05.101+01:00Voracilector__________________________________ Reflexiones de un lector vorazJMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.comBlogger19125tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-48700170544712745452015-06-22T08:30:00.000+02:002015-06-22T08:30:01.282+02:00Station Eleven<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Emily St. John Mandel no es una escritora bisoña. Station Eleven es la cuarta novela que esta canadiense residente en Nueva York ha escrito, aunque la primera de genero. Con ella ha ganado el premio Arthur C. Clarke, ha sido nominada al premio Pen/Faulkner, seleccionada para el National Book Award y nominada también para el premio Orange. No está nada mal. </span></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b id="docs-internal-guid-9ef46567-077c-6372-7ef7-5125601ed424" style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-x5OvjIcHpmtM250_qcBYN4aFYDilzdvIY_Txd7SAm0FjvfqwfDWT-JLT_X3W5Fq3rvfVudUYl9I1NZPFR_hGS3Zth78TrXunZesnG0V77ypmOZMGWJYN8Gib-kAB71EuPWmNNOUIHsOr/s1600/station+eleven.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-x5OvjIcHpmtM250_qcBYN4aFYDilzdvIY_Txd7SAm0FjvfqwfDWT-JLT_X3W5Fq3rvfVudUYl9I1NZPFR_hGS3Zth78TrXunZesnG0V77ypmOZMGWJYN8Gib-kAB71EuPWmNNOUIHsOr/s1600/station+eleven.jpg" /></a><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El libro empieza con la muerte en escena del famoso actor, Arthur Leander, mientras interpreta el Rey Lear. A los pocos días va a morir el 99% de la población mundial, así que parece que una sola muerte no es importante. Sin embargo para nosotros lo es, ya que una de las tramas del libro nos contará la vida y relaciones de Arthur, con su mejor amigo de la universidad, sus tres ex-mujeres, su hijo y varias personas que se encontraban en el teatro en el momento de su muerte. Esta parte es la mejor de la novela para mi gusto, escrita en un estilo realista, profundiza en las relaciones personales de Arthur y varios personajes, especialmente con su mujer Miranda, mi favorita, que es la guionista y dibujante del comic llamado Station Eleven, que da título a la novela.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La otra trama es la post-apocalíptica. No profundizaremos en el origen o la propagación de la epidemia, extremadamente rápida y eficaz, lo importante es que han quedado supervivientes, pocos, y que veinte años después están organizados en pequeñas comunidades. La acción sigue a una compañía itinerante de música y teatro que se dedica a representar las obras de Shakespeare. August, una de las niñas que salía en el Rey Lear, es la protagonista de esta parte de la trama. Es un personaje típico, lanzadora de cuchillos, donde pone el ojo pone la hoja, y obsesionada con el primer número de Station Eleven que le regalo Arthur Leander. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La ambientación es muy parecida a la de los primeros pioneros americanos, que cosa curiosa acostumbraban a tener una biblia y las obras completas de Shakespeare en casa, (Que hubiera pasado si en su lugar hubieran poseído el Decameron. No lo sabremos nunca). La biblia también jugará un pequeño papel en esta parte de la trama y Shakespeare pues no.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Esta segunda trama no está demasiado conseguida, apenas un montón de ciervos por todos lados, casas abandonadas y poco más. Es en la parte ciencia ficcionera donde la novela alcanza sus cotas más flojas, con una historia típica de un iluminado y sus seguidores que pretenden repoblar la tierra, quieran o no los demás. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La novela está estructurada mediante continuos cambios de una trama a la otra, muy bien organizados y que no provocan ninguna confusión, a la vez que van profundizando poco a poco en las relaciones de Arthur y la vida actual de sus conocidos. Lentamente y casi sin darnos cuenta, las aventuras del Dr. Eleven se van reflejando en el subtexto de la novela.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUnxbuJMB_npNtwNUKTRsweaS1SiAyD58BpPOxE3CeplYuYopHAcfZ6P973mYXA6S31pcMS7ja-XoQ2T60Z7Bx2dLnsxZkgjOb06QyclkCnYbuKNIFN0qkK1cDFkDqRY62J9nhBPfK21Co/s1600/station+eleven+-+comic.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUnxbuJMB_npNtwNUKTRsweaS1SiAyD58BpPOxE3CeplYuYopHAcfZ6P973mYXA6S31pcMS7ja-XoQ2T60Z7Bx2dLnsxZkgjOb06QyclkCnYbuKNIFN0qkK1cDFkDqRY62J9nhBPfK21Co/s1600/station+eleven+-+comic.jpg" /></a><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Siguiendo la costumbre, hemos leído la novela conjuntamente, Miquel del blog <a href="http://ilium.qdony.net/?p=4049">La biblioteca de Ilium</a> y Cristina de <a href="http://wp.me/p1QWpb-fB">Más ficción que ciencia</a>, y nos hemos lanzado a preguntarnos cosas.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Y me pregunta Miquel:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">¿Qué te parece que distingue a Station Eleven de otras novelas post-apocalípticas?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Tampoco he leído tantas, pero yo creo que a nivel de ciencia ficción la mayor diferencia es que pasado el apocalípsis las novelas se centran en cómo reconstruir la sociedad, como recuperar lo que tenían. Desde Robinson Crusoe (vale que no es cifi) hasta la Tierra Permanece, los protagonistas están preocupados por el futuro y la reconstrucción, mientras que en Station Eleven no existe está preocupación. Los personajes van viviendo sus vidas sin pensar apenas en el futuro y añorando lo que han perdido.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Y Cristina quiere saber porque los personajes con nombre genéricos (the conductor, the oboe, the viola…) son cada vez más utilizados en narrativa, ¿a qué crees que obedece esta tendencia?.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX-K62NgPPn0WcsGrm6JMq0Yt2hkkC9jBNDwB9K9zS3AvdSjj8DsbdxcSQxGmpY8C7ps4QEe1TydpqnVb8RjsBYlCAjT5t2A7GRVh2_TXufrSivwFPclgTABv_hJ5wGXpaav1FIGpWiTJW/s1600/emily-st-john-mandels-sta-010.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX-K62NgPPn0WcsGrm6JMq0Yt2hkkC9jBNDwB9K9zS3AvdSjj8DsbdxcSQxGmpY8C7ps4QEe1TydpqnVb8RjsBYlCAjT5t2A7GRVh2_TXufrSivwFPclgTABv_hJ5wGXpaav1FIGpWiTJW/s320/emily-st-john-mandels-sta-010.jpg" width="320" /></a><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Mi primera reacción fue pereza del escritor, pero Cristina no me dejó colar ese gol. No se si últimamente se usan más este tipo de personajes. Ahora mismo recuerdo Aniquilación, de Jeff VanderMeer y Station Eleven, así que quizá si están proliferando. En principio le veo dos vertientes, una deshumanización del personaje que hace más difícil la conexión con él y menos dolorosa su pérdida y la otra que resalta las cualidades o la profesión del mismo. Ya en la mayoría de películas del Oeste, donde se inspira para el escenario post-apocalíptico, se destaca el papel de la profesión en muchos de sus personajes, el herrero, el sheriff, el juez, etc…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">En este caso, Station Eleven, y dado que es una historia post-apocalíptica, es una reacción de protección de los personajes ante los peligros que afrontan y remarcan también su lugar en la orquesta. El recurso se usa con la mayoría de los personajes de la Orquesta Ambulante, que sin embargo para sus amigos si tienen nombre.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 14.666666666666666px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">En resumen, una novela interesante, descompensada en el peso de las dos tramas en que se desarrolla, y que brilla más intensamente en la descripción y evolución de las relaciones personales.</span></div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-63829796526820251502015-03-06T08:00:00.000+01:002015-03-06T21:39:44.451+01:00Barcinomagna<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
¿Qué pasaría si los romanos hubieran descubierto la máquina
de vapor? Esta pregunta se la ha planteado J. Valor Montero, y para responderla
ha escrito un libro, <i>La República Pneumática</i>.
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSLJ7v5aIvqCMj35VO34vJ8uPSOCGtAmKUJYA2CTfWmERjCWoXnLcQ2I-r1AUM-OrHuF4NuNff45aZZZS0UaxroSSuV9vO4MoghTyT5m36DT46hJKwTwLR1yYGM13GGPbC6gEtk_ZGskS3/s1600/dirigible.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSLJ7v5aIvqCMj35VO34vJ8uPSOCGtAmKUJYA2CTfWmERjCWoXnLcQ2I-r1AUM-OrHuF4NuNff45aZZZS0UaxroSSuV9vO4MoghTyT5m36DT46hJKwTwLR1yYGM13GGPbC6gEtk_ZGskS3/s1600/dirigible.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Roma Impera.<br />
<br />
Gracias al descubrimiento de la máquina de
vapor, Roma ha conseguido una gran superioridad tecnológica sobre sus enemigos.
Tiene dirigibles, trenes, armas pneumáticas, y un solo oponente, el imperio
Chino, protegido por los desiertos que lo separan de occidente.</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
J. Valor nos plantea una situación equivalente a la revolución
industrial inglesa del siglo XVIII, una industrialización desbocada, las
ciudades llenas de inmigrantes buscando trabajo, contaminación intensa,
movimientos luditas, grupos racistas, connivencia entre el poder económico y el poder político, y una religión que lo controla todo (De qué me sonará a mi todo esto).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXP5l-zoKApaIWSlnp82LcILb7HSqIwR9zQTYcAQP4eYvFYGTQnhFc_3xO8epVQRm2jwnzUmNZLypOUYfYgYJKo6UW6j37RMErCZphg0aXFBrkO5IRQDYuhqdiw9NtWQr0Fw2vcC0Tdc8i/s1600/portada.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXP5l-zoKApaIWSlnp82LcILb7HSqIwR9zQTYcAQP4eYvFYGTQnhFc_3xO8epVQRm2jwnzUmNZLypOUYfYgYJKo6UW6j37RMErCZphg0aXFBrkO5IRQDYuhqdiw9NtWQr0Fw2vcC0Tdc8i/s1600/portada.jpg" height="200" width="130" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Frente a este panorama negro se alza una religión que viene
de Oriente, la Via Virtutis, que predica el pacifismo y un retorno a la
naturaleza.</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
La novela nos narra las aventuras de Marcus, un joven que descubre
un complot para asesinar a la cabeza de la república, y se dirige a Barcino
para intentar ponerlo en conocimiento de las autoridades.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
La trama no es demasiado original y sigue los esquemas de la
novela de aprendizaje (Bildungsroman) y el famoso monomito Campbelliano, sin embargo J. Valor la llena de lugares
comunes, desde Karate Kid (con la aparición estelar de Jian, la tatatatarabuela
del Sr. Miyagi), el arte de la guerra de Sun Tzu, las tentaciones del lado
oscuro de la Fuerza e incluso Oliver Twist, y sale airoso de este <i>totum
revolutum,</i> gracias al espectacular escenario que ha creado. Los diálogos de los personajes son muy mejorables y la diosa Fortuna tiene una inclinación especial por Marcus. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
En resumen, una novela entretenida que tiene su punto fuerte
en el ambiente que J. Valor ha conseguido insuflarle. La reconstrucción de esta
Barcelona a vapor, con sus miserias y sus villas, forma un entorno esplendido
para las aventuras de Marcus.<br />
<br />
Como siempre me han liado unos cuantos amigos que también han dejado su opinión <a href="http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwp.me%2Fp1QWpb-fc&h=2AQH23-Ap">Más ficción que ciencia</a>, <a href="http://ilium.qdony.net/?p=3978">La biblioteca de Ilium</a> y <a href="http://www.fantasticaficcion.com/index.php/la-republica-pneumatica/">Fantástica - Ficción</a>.</div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-62609613918370000632015-02-06T08:00:00.000+01:002015-02-06T08:00:01.713+01:00The 3-Body Problem<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El problema de los tres cuerpos</span><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, de </span><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b>Liu Cixin</b></span><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b id="docs-internal-guid-4fc31df0-5abf-362d-d1d3-04ff3a194cd4" style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Este es uno de esos libros que quieres que te gusten. Te lo han recomendado amigos, ha salido reseñado favorablemente en todas partes y está en todas las listas para los premios Hugo de este año. Además he leído varias novellas de <b>Liu Cixin</b> que han resultado espectaculares.</span></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic7r6rvhLIDNPiv_KrFC-Al1E29gVLi5HO2ygztyOoKvcogkk_D7xSh-ltIYAgwTpvUxh2HkgpIMJ-r8SISk0leBejwceke0A88TIOrFW1zd6olQLkiUhbEtFZrT84weqTZcI2LUvBxNg4/s1600/liu.gif" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic7r6rvhLIDNPiv_KrFC-Al1E29gVLi5HO2ygztyOoKvcogkk_D7xSh-ltIYAgwTpvUxh2HkgpIMJ-r8SISk0leBejwceke0A88TIOrFW1zd6olQLkiUhbEtFZrT84weqTZcI2LUvBxNg4/s1600/liu.gif" height="165" width="200" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Liu Cixin</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="font-weight: normal;"></b><br /></span>
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pues me ha gustado, pero no, no tanto como esperaba. </span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Se trata del problema de las tres novellas.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b style="font-weight: normal;"></b><br /></span>
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En una de ellas se cuenta la historia de Ye Wenjie, física, que en plena revolución cultura china ve como su padre es acusado y linchado públicamente y ella calificada como contrarevolucionaria y enviada a talar árboles a Mongolia (más o menos), aunque acaba trabajando en un proyecto ultrasecreto en el quinto pino. Es una historia de primer contacto con magníficas ideas y un fondo histórico de lo más interesante. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">En la otra se desarrolla una civilización extraterrestre, los trisolarianos. Este es uno de los puntos fuertes de Cixin, es incomparable a la hora de crear cosmologías en pocas páginas, como por ejemplo en </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Montaña</span><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, así que una civilización le va como anillo al dedo. Otra novella interesante con ideas e imágenes fabulosas.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Cien páginas de una, cien páginas de la otra, y nos quedan doscientas páginas por escribir. Aquí Cixin nos saca del tricornio a Wang Miao, un físico de la China actual, que será el protagonista de esta tercera novella, que intenta coser las otras dos como un sombrero de tres picos.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Y empieza el problema, Wang Miao es un personaje plano, de hecho inaugura una nueva categoría de personajes, plano a nivel molecular (pun intended), vaya, que los carácteres de </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Planilandia </span><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">son 3D en comparación. Claro, que eso le pasa a Cixin con todos los personajes de la novela, exceptuando a Ye Wenjie, que es pelín más compleja. Además, Wang se dedica a pasear por la novela de un lado a otro, preguntando a la gente lo que quiere saber y ¡oye! ¡qué le contestan!, aunque tengan que remontarse 50 años en el pasado, le cuentan lo que necesita saber de cabo a rabo sin ningún problema. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlnMp_Z5cVvJTizqotFpEBtgMo7gzpf8Kb2mgzKYJW97dG6bB4uH_YY3jtRTDsKeipZV3n-7oRCOZM_zsGPss8ZkN1nTSZYFZpWY33M5V9pSWag4pqDJAiidsWaiao3uOOKRL426wnnk-P/s1600/3body.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: black; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlnMp_Z5cVvJTizqotFpEBtgMo7gzpf8Kb2mgzKYJW97dG6bB4uH_YY3jtRTDsKeipZV3n-7oRCOZM_zsGPss8ZkN1nTSZYFZpWY33M5V9pSWag4pqDJAiidsWaiao3uOOKRL426wnnk-P/s1600/3body.jpg" height="200" width="132" /></span></a><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Este fragmento del libro intenta ser un thriller con Wang reclutado por el gobierno para descubrir que le ha pasado a una serie de físicos brillantes que se han suicidado uno detrás de otro. Pretenden que Wang se infiltre en una organización secreta que parece estar implicada en el asunto. Wang les dice que faltaría más, ningún problema, donde hay que ir. De hecho no se la razón de tanta complicación, si con ir y preguntar directamente se lo hubieran contado. Seguro.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De todas formas, no todo pinta tan mal, en los últimos capítulos Cixin logra crear una situación lo suficientemente interesante para que siga con la serie.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Esta reseña forma parte de un conjunto coordinado con los blogs <a href="http://wp.me/p1QWpb-eN">Más Ficción que Ciencia</a>, de <b>Cristina Jurado</b>; <a href="http://www.leemaslibros.com/the-three-body-problem-de-liu-cixin">Leemaslibros</a>, de <b>Pedro Román</b>; <a href="http://ilium.qdony.net/?p=3964" style="font-weight: normal;">La Biblioteca de Ilium</a>, de <b>Miquel Codony</b>, y un servidor. Cada uno de nosotros ha escrito su reseña de forma independiente y le ha hecho una pregunta distinta a los demás, que pasamos a contestar.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<ul style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<li dir="ltr" style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; list-style-type: disc; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Pedro me pregunta: ¿Cómo evaluarias T3BP frente a la cifi occidental actual? ¿A que obras la compararías?</span></span></div>
</li>
</ul>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span></span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Pues la compararía a las obras americanas de corte clásico de los años 40/50, quizá </span><span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b>Isaac Asimov</b></span><span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">. Cuando el protagonista era un científico o un ingeniero, que con sus conocimientos y el método científico resolvía todos los problemas que se le presentaban. En occidente cambio está visión de la ciencia ficción a partir de la llegada de la era atómica y el desencanto o miedo general con esta tecnología. El estilo de escritura es simple, donde no importan los personajes (nunca mejor dicho) sino las ideas que se desarrollan. Hablando de autores actuales y de la situación planteada, quizá lo que más se acerque sea </span><span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b>Peter F. Hamilton</b></span><span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> y su duología </span><span style="background-color: #f6f7f8; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Estrella de Pandora/Judas Desencadenado</span><span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">, pero Cixin al reves que Hamilton no logra crear la mínima tensión.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<ul style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<li dir="ltr" style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; list-style-type: disc; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Miquel pregunta: ¿Hasta que punto están imaginados de una forma satisfactoria los alienigenas? ¿Estás de acuerdo en que Cixin antropormiza?</span></span></div>
</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">La primera parte de la pregunta es complicada de responder, pues Cixin nos cuenta la historia de los Trisolarianos por medio de un juego de ordenador que humaniza a los personajes. De hecho la única característica distintiva es que tienen la capacidad de deshidratarse y quedar como una especie de pellejo que puede rehidratarse de nuevo cuando el entorno sea más favorable. De fábula para viajes espaciales. Uno de mis puntos de conflicto está también en el juego, por llamarlo así, de juego tiene poco, más bien es un entorno virtual hiperdetallado, que Wang se pasea arriba y abajo mientras va contemplando la civilización trisolariana. Creo que hubiera sido mejor un punto de vista alienígena directamente, que es lo que hay al final del libro, sin embargo es un punto de vista que no distinguirías del de tu vecino de escalera. Totalmente antropormizado.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<ul style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<li dir="ltr" style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; list-style-type: disc; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: #f6f7f8; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Cris quiere saber: ¿Qué te gusta y qué no te gusta de la estructura de la novela? </span></span></div>
</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="text-align: justify;">
Lo que menos me ha gustado de la estructura es la forma en que Cixin ha intentado unir la historia de Ye Wenjie con la de los trisolarianos. Me parece que la elección de Wang como hilo conductor no funciona. Es un personaje que no hace nada y se limita a deambular de un lado a otro. Tampoco me ha gustado la forma como ha narrado la civilización alienígena a traves del juego. Sin embargo la imaginería usada y las ideas que despliega son realmente geniales y consigue iniciar una invasión alienígena que cumple con los requisitos de la Ciencia Ficción Dura.</div>
</span>JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-10715829434268508262014-12-19T08:00:00.000+01:002014-12-19T12:55:32.440+01:00Mientras dormía<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRQ8-rNmJf0cOjQ5juNAOSvWWG90mZ3Ur6dyU7ADrvLtJ-cul73cRqfqVMdoL1hZPjc_Zz8HoNUmNM3TkgVHxSSk2YjQQNyaC6LgxFZk-i4KgnchlS3YHSR-dQ0G4E2rYC4ShpkpJRtpBq/s1600/lavie.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRQ8-rNmJf0cOjQ5juNAOSvWWG90mZ3Ur6dyU7ADrvLtJ-cul73cRqfqVMdoL1hZPjc_Zz8HoNUmNM3TkgVHxSSk2YjQQNyaC6LgxFZk-i4KgnchlS3YHSR-dQ0G4E2rYC4ShpkpJRtpBq/s1600/lavie.jpg" height="200" width="132" /></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Miquel, del blog <a href="http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Filium.qdony.net%2F%3Fp%3D3914&h=YAQG-EhmC">La biblioteca de Ilium</a>, nos propuso a Cristina, de <a href="http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwp.me%2Fp1QWpb-dO&h=DAQHKE5cv">Más ficción que ciencia</a>, y a mi, la lectura conjunta de la última novela de Lavie Tidhar, "A Man Lies Dreaming". Como no sabemos decir que no, dijimos que si, de lo que no me arrepiento en absoluto. A Man Lies Dreaming es uno de los mejores libros que he leído este año 2014.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En apariencia se trata de una ucronía y dijo en apariencia por razones que luego contaré. Adolf Hitler no llegó a alcanzar el poder, fue derrotado y Alemania cayó en manos de las hordas comunistas. Después de un tiempo detenido en un campo consigue huir y llega a Inglaterra, donde corta sus lazos con sus colegas de partido y se instala como detective privado, con el nombre de Wolf, en una Inglaterra efervescente con los camisas negras de Oswald Mosley, que intenta hacerse con el poder con un discurso fascista contra la inmigración.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Aparece una mujer misteriosa que quiere ayuda en la desaparición de su hermana. Wolf sigue los cánones de los detectives americanos, con una pequeña diferencia su radical antisemitismo y que la dama misteriosa es judía. La necesidad obliga. Se acepta el trabajo y empieza la novela.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">El libro está estructurado en dos narraciones paralelas. La primera dividida a su vez en un diario que lleva Wolf, en primer persona, que nos permite entrar en su mente y conocer sus pensamientos, y una segunda en tercera persona focalizada también en Wolf donde vemos sus avances y retrocesos en la investigación. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhPxHhdPYEQJB088BCeIL8wqGxkZbXMHy8Ypw09CWOpjaAfOPDS9V0jAq4bjMxHOj96ZbiM_GpSx6X7vQV_3K9Hk-ap0PV3kVf-miZMp-xj0MfLSFXKWUfRUqXe6dcwoEhqXB6skTQAj72/s1600/lavie1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhPxHhdPYEQJB088BCeIL8wqGxkZbXMHy8Ypw09CWOpjaAfOPDS9V0jAq4bjMxHOj96ZbiM_GpSx6X7vQV_3K9Hk-ap0PV3kVf-miZMp-xj0MfLSFXKWUfRUqXe6dcwoEhqXB6skTQAj72/s1600/lavie1.jpg" height="200" width="200" /></a></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">La segunda narración, en cambio, que va apareciendo a lo largo del texto, es de un personaje totalmente distinto. Se trata de Shomer, un escritor judío de novelas pulp internado en el campo de concentración de Auschwitz, en nuestro mundo, el real, nuestra segunda guerra mundial, que sobrevive a la muerte de su familia soñando. Soñando que Hitler no ha llegado al poder y que es un exiliado que sobrevive como puede en otro país. Y se lo hace pasar mal, muy mal, de paliza en paliza, sometiéndolo a una judaización total.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Y por eso digo que no es una ucronia, en realidad el libro nos cuenta la historia de Shomer, de como sobrevive en un entorno infernal, mientras sueña su venganza.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Me pregunta Miquel: <span style="line-height: 1.15; white-space: pre-wrap;"><i>Wolf es un antiheroe por antonomasia, ¿crees que Tidhar consigue que el lector simpatice con él (o, al menos, tome partido por él)? ¿Cómo crees que lo consigue?.</i></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Pues si, creo que si. Tidhar consigue que nos identifiquemos con Wolf mediante dos mecanismos. El relato en primera persona que hace que te identifiques con el protagonista y lo mal que se lo hace pasar, que genera una empatía hacía el personaje. Y quizá lo más importante, es el único personaje que intenta seguir una forma de ética (una ética muy personal, todo hay que decirlo). De hecho creo que hace tan bien su trabajo, que sólo gracias a la narración de Shomer, que actúa como un ancla del mundo real, consigue que seas consciente de la auténtica naturaleza del personaje.</span></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Y pregunta Cristina: <span style="white-space: pre-wrap;"><i>¿Qué es lo que menos te ha gustado de la novela y por qué?.</i></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; white-space: pre-wrap;"><i><br /></i></span></div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; white-space: pre-wrap;">Pues lo que menos me ha gustado es el personaje, tipo Jack el Destripador, que recorre la novela asesinando prostitutas. Para mi gusto no aporta mucho a la trama y era totalmente prescindible.</span></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; white-space: pre-wrap;">Y no nos hemos limitado a preguntarnos entre nosotros. Le hemos preguntado también a Lavie Tidhar, que amablemente nos ha respondido. En concreto le he preguntado:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En este libro, has trasladado la situación de preguerra antes de la Segunda Guerra Mundial, de Alemania a Inglaterra. ¿Crees que las situaciones son intercambiables? ¿Intentas decir que el Nazismo y el Holocausto empezaron como un desarrollo de la situación, que su aparición era más o menos inevitable?</span></i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0W4yEATg9m966S8yVgt1FVRnn900GAXkTjfO4w_0uKe3RgcmntZwHKswi_CtbFJy463j9Tn23GdTz65X42h6bxgWx16pjfUlolRPgCQA23gCatgv0Gundhzw2hOZR-TWd79yO-xP2yrj5/s1600/lavie2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0W4yEATg9m966S8yVgt1FVRnn900GAXkTjfO4w_0uKe3RgcmntZwHKswi_CtbFJy463j9Tn23GdTz65X42h6bxgWx16pjfUlolRPgCQA23gCatgv0Gundhzw2hOZR-TWd79yO-xP2yrj5/s1600/lavie2.jpg" height="200" width="141" /></span></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De ninguna manera, -de hecho, creo que nadie podía prever la aparición del Holocausto -, era imposible creer en él, incluso cuando estaba ocurriendo. Más bien, lo que quería conseguir era resaltar problemas que afectan hoy en día a Inglaterra, el auge de la retórica contra la inmigración y la política conservadora que encuentro a la vez perturbadores y extrañamente reminiscentes del Fascismo Británico de los años 30. No me esforcé mucho, por ejemplo, las consignas que gritan los Camisas Negras son parte de las consignas actuales de la UKIP. No nos olvidemos que el fascismo apareció no sólo en Alemania, al mismo tiempo lo hizo en la España de Franco y en la Italia de Mussolini, y ahora lo vemos aparecer en lugares como Hungría y Grecia. Es preocupante. Así A Man Lies Dreaming es, en cierto sentido, una novela muy contemporánea.</span></blockquote>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Y no puedo más que terminar la reseña con una mención muy especial. El <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Stalag_%28pornography%29">Holocaust porn</a> fue un genero pulp que tuvo un boom enorme en Israel en las décadas de los cincuenta y sesenta. La novela es también un homenaje a estos escritores pulp que usaron esta forma para poder hablar del Holocausto. Así que si, hay sexo, perversiones y violencia.</span></div>
<div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: verdana, helvetica, sans-serif;"><br /></span></span></div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-87966768677285880612014-10-24T08:00:00.000+02:002014-10-24T13:18:54.049+02:00La espada embotada.<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglLCHxaUIiTiNpAHMYAh1GUvrZ42Lp64g_QDmX6YWvGHS-pU0E-isdiLf6ayyfA3Kp4tkKTtXEhjJTCHkgk1bcmuGNYqfbAix3fXxqUH9XVj9ZBjHzrXIZUF-6tQQj4gsV-yCGwS_-7xy5/s1600/ancillary+sword.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNf7ZpvntapBw6hZfEYCoI78rDIAqg140Eq5fgwrqQbXg4q2dh6XYvr_ayD3zREmTzbQOdYCyPsbHs8XC-LB5Rn70zhsPW_DEuYHbzAXztughCOYfONUrJO2ue_sjn0oACpMH0Z5XHRGny/s1600/ann_leckie_london2014.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNf7ZpvntapBw6hZfEYCoI78rDIAqg140Eq5fgwrqQbXg4q2dh6XYvr_ayD3zREmTzbQOdYCyPsbHs8XC-LB5Rn70zhsPW_DEuYHbzAXztughCOYfONUrJO2ue_sjn0oACpMH0Z5XHRGny/s1600/ann_leckie_london2014.JPG" height="200" width="162" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
Acaba de salir la continuación de la multipremiada Ancillary Justice, y como buen blogger "coff" "coff", en un intento de mantener el ritmo de publicación estable, es decir, cuando me apetece, os dejó aquí mis impresiones.<br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
En Ancillary Justice, Anne Leckie creó una mezcla del imperio romano con un toque de especias orientales, y le salió bien. Era un mundo intrigante, donde las IAs que controlaban las naves de combate usaban una serie de soldados auxiliares llamados ancillares, creados a partir de prisioneros de guerra a los que se borraba su personalidad, quedando como simples proxies de las naves.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglLCHxaUIiTiNpAHMYAh1GUvrZ42Lp64g_QDmX6YWvGHS-pU0E-isdiLf6ayyfA3Kp4tkKTtXEhjJTCHkgk1bcmuGNYqfbAix3fXxqUH9XVj9ZBjHzrXIZUF-6tQQj4gsV-yCGwS_-7xy5/s1600/ancillary+sword.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglLCHxaUIiTiNpAHMYAh1GUvrZ42Lp64g_QDmX6YWvGHS-pU0E-isdiLf6ayyfA3Kp4tkKTtXEhjJTCHkgk1bcmuGNYqfbAix3fXxqUH9XVj9ZBjHzrXIZUF-6tQQj4gsV-yCGwS_-7xy5/s1600/ancillary+sword.jpg" height="200" width="131" /></a>Los primeros capítulos de Ancillary Sword nos presentan un resumen de la situación, muy práctico para la gente desmemoriada como yo, y después se convierte rápidamente en una novela de Patrick O'Brian, con nuestro protagonista Breq, ahora comandante de flota, en el papel de Jack Aubrey, al mando de la nave Mercy of Kalr. Contemplamos como Breq educa a un joven oficial inexperto y se gana la confianza de la IA, de la tripulación y de cualquiera que pasara por allí, a base de arak y ejercicios de tiro, y, ah, esto, mucho té servido en tazas de calidades variadas según la ocasión.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGo8CWxfRM2IktZS2CGTLG7C10S2Xiu6Ur-vwsIlPnL8vi6mOPWqRcy5qfMBB5Il4IOY1nWLcnFj-G5h47ITc4254i6fus6BBM9_FgnBQ6mwGDIZk1FLkgIaaM3sq_edjKOnu3XaDdJcZ4/s1600/guantes+y+te.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGo8CWxfRM2IktZS2CGTLG7C10S2Xiu6Ur-vwsIlPnL8vi6mOPWqRcy5qfMBB5Il4IOY1nWLcnFj-G5h47ITc4254i6fus6BBM9_FgnBQ6mwGDIZk1FLkgIaaM3sq_edjKOnu3XaDdJcZ4/s1600/guantes+y+te.jpg" height="149" width="200" /></a>Cuando llegan a su destino, el sistema Athoek, la novela da un giro y se convierte en un thriller político en la India británica, donde todo son sutiles levantamientos de ceja, fruncimientos de ceño, invitaciones a cenas y juegos de poder entre las diferentes facciones de la estación espacial y el planeta, y té mucho té, sazonado con un poco de contrabando para animar la trama.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
Esta situación permite a la autora demostrar lo inteligente, lo justo y lo guay que es Breq, que va a barrer y sacar el polvo al sistema para convertirlo en un sitio limpio y brillante en un plis plas, y esto es así por que Breq es el único personaje que tiene una cierta entidad y los demás están sólo para dar la replica en el momento adecuado, tal cual un juego de rol.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
Los personajes son una colección de tópicos hasta la médula: el joven oficial inexperto, el gobernador bonachón, el dueño de la plantación, el hijo malcriado, el rebelde, los trabajadores explotados, etc, etc, etc.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuxETM19C5naO7Qe0JllRueVPdfD0e-TZHInr2eXljuTxiigED6olSzgPT9wlmD1qIn9F5L4cdNoDIv0PGHQfyO0fw0Qp1bW3E8NimjRGpnumfRpk8avqwmDVEUm3HOmgUZrOgFL1IH8uu/s1600/guants+i+te.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuxETM19C5naO7Qe0JllRueVPdfD0e-TZHInr2eXljuTxiigED6olSzgPT9wlmD1qIn9F5L4cdNoDIv0PGHQfyO0fw0Qp1bW3E8NimjRGpnumfRpk8avqwmDVEUm3HOmgUZrOgFL1IH8uu/s1600/guants+i+te.jpg" height="200" width="162" /></a> </div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
No todo es negativo, claro, el estilo es ameno y ágil de leer, la crítica a la explotación y en general los temas de la novela correctos. Breq nos lo cuenta en primera persona, pero de vez en cuando, en una serie de rápidas focalizaciones sobre diferentes personajes, la autora consigue dar la sensación de contemplar un panel de cámaras de seguridad, un efecto parecido al uso de los múltiples cuerpos de Ancillary Justice, que me gustó especialmente.</div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: verdana, sans-serif; font-size: 13px;">
Y no lo vamos a dejar sin hablar de género. Leckie continua usando los pronombres femeninos para todos los personajes e incluso da un paso más allá, ahora todos/as son madres, hijas y hermanas. Esto da lugar a un simpático equivoco, cuando Breq, pide a uno de los trabajadores que llame a su hermana, de la que estaba abusando/torturando/no se exactamente el qué, el hijo/a del plantador/a, y éste se queda perplejo/a por que ¡ay! sólo tiene un hermano. Supongo que es una escena que tiene que sacudir la mente del lector al no saber exactamente el género de los personajes, aunque a mí personalmente me importa poco cuando una PERSONA abusa de otra, cuál es el género de los implicados.</div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2F2.bp.blogspot.com%2F-LIFRzOzbv5g%2FVEkiV-C8vhI%2FAAAAAAAACUY%2F8S7hZYNDpWw%2Fs1600%2Fancillary%252Bsword.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglLCHxaUIiTiNpAHMYAh1GUvrZ42Lp64g_QDmX6YWvGHS-pU0E-isdiLf6ayyfA3Kp4tkKTtXEhjJTCHkgk1bcmuGNYqfbAix3fXxqUH9XVj9ZBjHzrXIZUF-6tQQj4gsV-yCGwS_-7xy5/s1600/ancillary+sword.jpg" -->JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-83055642307057362672014-04-25T07:00:00.000+02:002014-04-25T07:00:05.261+02:00La golem y el género.<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Como parte del especial que el Fantascopio dedica al papel de la mujer en la literatura de género, he decidido reseñar la novela The Golem and the Djinni, que sonaba bastante para los premios Hugo de este año, escrita por la debutante <a href="https://www.goodreads.com/author/show/6466778.Helene_Wecker">Helene Wecker</a>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b id="docs-internal-guid-c0e53383-8561-5452-91fa-812fb42482d9" style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwptHaBnka20LvoqobxpWEnTUd2W2DTqxOFYuLv19SplM6fOuISVy6HVH1tVY4NVU2dyKYXB1_XcXxFNT5jAIDMeFPGqxLQzNUJ2tUBfsZ_bxUi0R_LWeeobFZe2uUJUUEkeAh6Ds5Yd_5/s1600/WECKERSM.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwptHaBnka20LvoqobxpWEnTUd2W2DTqxOFYuLv19SplM6fOuISVy6HVH1tVY4NVU2dyKYXB1_XcXxFNT5jAIDMeFPGqxLQzNUJ2tUBfsZ_bxUi0R_LWeeobFZe2uUJUUEkeAh6Ds5Yd_5/s1600/WECKERSM.jpg" height="184" width="200" /></a><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La novela sigue las andanzas de una golem y un djinn en la Nueva York de finales del siglo XIX y principios del XX. La golem fue creada de forma específica para servir a Otto Rotfeld, que quería una esposa e ir a América, pero ¡ay! su dueño fallece durante la travesía justo en el momento en que despierta a la golem.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Esto nos deja con una golem que puede leer la mente de la gente y tiene una compulsión casi irresistible para cumplir los deseos que percibe en los demás. Justo en este instante veo a Wecker pensando: esto se va a liar, pero con un par de frases se quita el problema de encima, y a muchos lectores también, y nos dice: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-left: 36pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">“One man, weaving drunk, grinned at her and approached, his thoughts bleary with lust. To her surprise she realized this was one desire she had no wish to fulfill”.</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Solucionado. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La caracterización de la golem es, como poco, curiosa, domina todos los idiomas de la gente con la que interactúa y sabe lo suficiente de la sociedad para no resultar demasiado extraña, pero de vez en cuando sorprende con detalles culturales o materiales que desconoce, como por ejemplo, no sabe exactamente que es el dinero que la gente tiene constantemente en la cabeza, aunque en cambio sabe lo que es un vestido. Un poco torpe. Afortunadamente sólo le dura un par de capítulos y luego ya sabe de todo, con algún chispazo de vez en cuando, para dar sabor.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Casi lo primero que le ocurre a la golem al llegar a la ciudad es encontrarse con el rabino Avram Meyer, que la reconoce como lo que es y la toma bajo su protección. La prepara para que intente dominar la pulsión de satisfacer los deseos de los demás y le busca un trabajo en una panadería. Esta situación satisface a la golem, que se adapta a su trabajo sin buscar otra salida a su vida. Su empleador está más que satisfecho, de hecho, estoy seguro que sueña con encontrar a más empleadas como ella. No habla, hace su trabajo con precisión de autómata (Incluso se equivoca de vez en cuando para no llamar la atención), no come, no se distrae: el perfecto robot.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkofxnVfVpOVun72CK8QeskwFrRd2TIoBquZTkVa3oupLMlICDt-Nfsz2KisZav8Af2c14WUAmIDqF4k-c8P390eS__kaON2wDCfHIJrLBWl3IZuUBllCQJHibG-MxgxFgKl4irUttyLBd/s1600/libro+golem.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkofxnVfVpOVun72CK8QeskwFrRd2TIoBquZTkVa3oupLMlICDt-Nfsz2KisZav8Af2c14WUAmIDqF4k-c8P390eS__kaON2wDCfHIJrLBWl3IZuUBllCQJHibG-MxgxFgKl4irUttyLBd/s1600/libro+golem.jpg" height="200" width="132" /></a><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">En el campo contrario tenemos al djinn. Como buen genio aparece de su correspondiente lámpara, aunque en este caso se trata de una simple vasija y curiosamente también es poseedor de glosolalia, de la que dará muestras a la menor ocasión. El mejor poder para integrarte una sociedad sin levantar sospechas. Aparece en la tienda de un hojalatero, Boutros Arbeely, cuando éste reparaba la vasija donde estaba prisionero. Después del susto, Arbeely reconoce al djinn por lo que es (os suena esto) y le ofrece trabajo en su tienda, aprovechando las habilidades de elemental de fuego que es el djinn. Djinn que está atrapado en un cuerpo humano desde que fue capturado por un mago hace siglos, aunque el pobre no recuerda nada desde que le capturaron.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ambos personajes, cada uno por su lado, se integrarán con más o menos fortuna, uno en el barrio judío y el otro en el barrio sirio de Nueva York, e iremos siguiendo su día a día hasta su encuentro inevitable. Inevitable, por que ninguno de los dos duerme y por las noches se aburren como ostras. A partir de su encuentro, y antes en el caso del djinn, la autora se recrea en sus paseos nocturnos por toda Nueva York, el metro, central park, etc …</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Y ya ha pasado media novela o casi tres cuartos, y por fin aparece Schaalman, el creador del golem, que ha tenido un pálpito (odio las revelaciones a través de sueños que no tienen ninguna justificación) que le ha dicho que en Nueva York está lo que busca desesperadamente. La inmortalidad. Schaalman, el mago judío, experto en la cábala y otras clases de magia prohibidas, que en un final apresurado de novela aporta un poco de acción a la historia.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Y digo apresurado, porque el ritmo de la novela es pausado, lento incluso, aunque no se hace pesado en ningún momento. La autora consigue que las descripciones y las acciones de los personajes sean lo suficientemente entretenidas para que vayas girando páginas sin que te des cuenta; sin embargo, el final es como subirse al metro y llegar a tu destino sin paradas.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Una novela entretenida, que gustará a los amantes de las novelas costumbristas. Se centra más en la vida de los inmigrantes en Nueva York de principios de siglo XX y en las dificultades que tenía que afrontar una mujer en esa época, que en la trama fantástica o la magia, que son detalles secundarios. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Y hasta aquí la reseña ... pero y siendo parte de un especial de escritoras y género, me he decidido a examinar más atentamente la caracterización y el desarrollo de los personajes principales, tanto masculinos como femeninos. Claro está, esto implica </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: underline; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">MULTITUD DE SPOILERS</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">. Avisados quedáis.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Resumiendo serán los siguientes: Chava, la Golem; Ahmad, el Djinn; el Rabino Avram Meyer; Michael Levy, el sobrino del rabino; el mago Yehudah Schaalman; Sophia Winston; Boutros Arbeely; Maryam Faddoul; Anna Blumberg, y Fadwa al-Hadid.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Empezaré por los personajes secundarios e iré subiendo en protagonismo. Vamos allá:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Fadwa al-Hadid:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Fadwa es una joven de una tribu de beduinos en el desierto sirio. Aparece en las analepsis que salpican la historia del djinn, y la autora aprovecha para darnos unas pinceladas sobre la vida en el desierto. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Es una chica joven que está a punto de llegar a la edad del matrimonio, alegre y curiosa y con un punto rebelde. Un día cuando estaba pastoreando sus cabras, ve un palacio de cristal en un valle no lejos del campamento de su pueblo, y a pesar de la orden de su padre de que olvide el espejismo y se dedique a lo suyo, no hace ni caso. El djinn, nuestro djinn, también la ve y picado por la curiosidad por la humanidad se acerca a la chica e inician una “relación” espiritual en la que la mente de la joven se ve afectada poco a poco, entrando en una especie de estupor y debilitando al djinn cuando un día la despiertan bruscamente cuando estaban en contacto. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Su padre, ya consciente de la situación, la lleva a un viejo mago del desierto que la utiliza para capturar el djinn y además la usa para demostrar el poder que tiene sobre su esclavo, ordenando al djinn que la mate, a lo que éste no puede oponerse.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Anna Blumberg:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Una joven judía, hija de un sastre, que se marchó de casa a los dieciséis años, con la intención de triunfar en el teatro judío de Nueva York. No lo consigue y acaba trabajando en la panadería de los Radzin, donde también irá a parar nuestra golem, y se convertirá en la única amiga de Chava.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Anna es una chica alegre y desenfadada que intenta vivir la vida. Trabaja, sale a bailar, se cita con hombres y se queda embarazada. Cuando su chico se niega a casarse con ella y reconocer la paternidad, se convierte en una paria social. Deja el trabajo y sobrevive cosiendo, esperando no tener que recurrir a su cuerpo para conseguir un poco de dinero extra.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sophia Winston:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Este es un personaje atípico. Pertenece a la alta sociedad de Nueva York, y el djinn la conoce en un paseo por Central Park, cuando su tía y acompañante la había dejado sola y desprotegida. Queda fascinada por el carácter libre y desenvuelto de Ahmad, e inicia una relación secreta con él, a espaldas de su familia y antes de prometerse con un joven apropiado y aprobado por los padres.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La relación da su fruto, pero gracias a su posición, a un afortunado viaje por Europa antes del matrimonio, y a la condescendencia médica, todo queda en un desafortunado accidente que dejara a Sophia enferma y deprimida, pero del que se recuperará con la suficiente entereza para continuar su vida e incluso enfrentarse a sus padres.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Maryam Faddoul:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Dueña, junto con su esposo Sayeed Faddoul, de una cafetería es la reina del cotilleo, en el buen sentido de la palabra, casamentera, propiciadora de negocios, etc… y además dueña de la vasija donde está el djinn. Maryam es la típica matriarca, pero siempre gracias al consentimiento y aprobación de su esposo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-left: 36pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">“He knew that it was his presence that let Maryam be so free; an unmarried woman, or one whose husband was less visible, would be forced to rein in her exuberance, or else risk the sorts of insinuations that might damage her name. But everyone could see that Sayeed was proud of his wife and was more than content to remain the unobtrusive partner, allowing her to shine”.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Boutros Arbeely:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Boutros es un hojalatero que ha emigrado a America a buscar la proverbial fortuna. Es católico maronita y vive en el corazón de la Pequeña Siria, en el bajo Manhattan. En su tienda es donde aparece nuestro djinn, cuando está reparando la vasija donde estaba prisionero. Boutros acoge al djinn bajo su protección, le da trabajo e intenta que se integre entre sus convecinos. Es un trabajador obsesivo, que intenta ahorrar lo suficiente para regresar a su pueblo con la vida solucionada y formar una familia. Todo su pensamiento está centrado en el trabajo, tanto, que al final se pregunta: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-left: 36pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">“As if drawn like a moth to his melancholy, Maryam soon angled toward him, concern on her face. Boutros, are you all right? He wanted to ask her, Maryam, have I been a bachelor too long? Did I miss my chance?”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Este es casi el único pensamiento que tiene que no se refiera a su trabajo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Avram Meyer:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El rabino es el primer encuentro de la Golem. La reconoce como tal y en lugar de destruirla la acoge bajo su protección convirtiéndose en su guardián. Actuará como un padre para ella, pero siempre preocupado por la posibilidad de que la Golem pierda los estribos y estalle convirtiéndose en una fuerza brutal. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Intenta enseñarle como funciona la sociedad y las realidades de la vida: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-left: 36pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">“You must learn how to act according to what people say and do, not what they wish or fear”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Y también autocontrol. Cuando descubre que no puede dormir por las noches, le da un antiguo testamento para que empiece a leer, pero la Golem encuentra a los personajes demasiado simples e irreales. Hasta que da con un libro de cocina y descubre la vocación oculta (si si cocina). A partir de aquí le busca trabajo en una panadería, pero sigue preocupado de que un día pierda los estribos y monte una carnicería. Así que crea un hechizo que vinculará a la golem a un nuevo amo, pero sólo con el consentimiento expreso de ella.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Michael Levy:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Michael es hijo de una hermana del rabino Meyer y tiene organizado un asilo temporal para inmigrantes judíos. Queda prendado de Chava desde la primera vez que la ve y se declara aunque Chava lo rechaza, pero cuando su tío muere de un ataque al corazón, Chava decide casarse con él. Está asustada y sola y es lo único que se le ocurre para sentirse segura.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Es un matrimonio tranquilo, hablan poco, pero Michael se sorprende de lo mucho que Chava parece conocerlo y estar atento a sus mínimos deseos. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Yehudah Schaalman:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El mago negro. El creador del golem. Otto Rotfel acude a Schaalman con un deseo difícil de cumplir, y Schaalman se lo toma como un reto y crea un golem con figura humana, que cumple los requisitos que se le han solicitado: obediencia, curiosidad, inteligencia y un comportamiento lasci… (que no, que no, mal pensados) y un comportamiento apropiado en la cama. La esposa de un caballero.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Está es una petición que sorprende mucho a Schaalman, acostumbrado a preparar filtros de amor justo para lo contrario.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ahmad, el Djinn:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">El djinn es un ser espiritual que está atrapado en un cuerpo humano por un mago árabe. Es un elemental del fuego y se guía por sus propios deseos y caprichos, sin prestar atención al resultado de sus actos.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Así causará la muerte de Fadwua y los problemas de Sophia, sin que al principio lo afecten demasiado. Sin embargo, cuando conoce a la golem se produce un cambio, la reconoce como un ser afín a él, un igual.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Chava, la Golem:</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">La evolución de Chava es el meollo del libro.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ha sido creada con un único propósito, servir a un hombre. Yehudah Schaalman, aquí representando a la sociedad, la ha formado y modelado con un único propósito, y Chava lo va a tener muy difícil para superar este handicap.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Su padre adoptivo, el rabino Meyer, continúa con su educación, la considera un peligro para la sociedad y la única forma de que no sea destruida es que tenga un señor que la proteja. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Su marido, Michael, no la comprende y a la vez está sujeto a su propia educación que lo coarta completamente. Al poco de su matrimonio tiene lugar la siguiente escena: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-left: 36pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">“And then there’d been the night a week or so later, when she’d started as though surprised, and placed a hand between their bodies, pressing at a particular spot. To Michael’s utter regret he’d frozen, chagrined, as his Orthodox upbringing rushed clamoring to the fore, insisting that this was immodest, unbecoming in a wife -and slowly she’d removed her hand, and replaced it on his back, and resumed their rhythm”.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Chava se autoreprime, aunque Michael no se lo pida, su actitud (y los pensamientos que ella lee) habla por si sola. Como mejor se expresa esta situación, es en la cama, cuando Michael duerme y Chava no puede. Ella se mantiene totalmente quieta intentando no despertarlo, agarrotada, sin moverse. Dominada por la situación.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Sin embargo, cuando conoce a Ahmad, éste le abre un nuevo mundo de libertad, con él puede ser ella misma, hablar sin tapujos, moverse. No todo es fácil, superar una educación que te ata, no está al alcance de todos. Schaalman los acorrala y habla con Chava: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="font-weight: normal;"><br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></b></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-left: 36pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">“You were mastered for so brief a time, but surely you haven’t forgotten what it was like. Tell me, he said, his voice sharp. Do you remember?. Yes. And how did it make you feel? She could not lie, he knew the answer. I was happy.”</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: Arial; font-size: 15px; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Helene Wecker usa a los personajes secundarios para mostrarnos arquetipos y las dificultades a que se enfrenta una mujer para poder vivir su propia vida en libertad. Al fin, claro, Chava se libera. Para ello ha tenido que superar una educación/creación que la limitaba a complacer a su compañero, una autoridad patriarcal que, pese a ser benevolente, tomaba las decisiones por ella e intentaba conducir y organizar su vida, atarla nuevamente a un amo, y también a un compañero que debido a su propia educación la reprimía, incluso sin ser consciente de ello), y sólo cuando ha conoce a alguien que la trata como su igual puede llegar a liberarse y vivir.</span></div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-19548826523901455792013-12-30T08:00:00.000+01:002013-12-31T12:10:39.465+01:00La reseña circular<div style="text-align: justify;">
A principios de año nos sugerimos una serie de lecturas, una serie de señores y este servidor. <a href="http://sentidodelamaravilla.blogspot.com/">Odo</a>, <a href="http://www.qdony.net/">Qdony</a>, <a href="http://www.leemaslibros.com/">Pedro </a>y <a href="http://sinsolapas.blogspot.com.es/2013/09/la-resena-circular.html">Carlos </a>me recomendaron un libro cada uno, bueno uno se pasó y me recomendó dos (me acuerdo de tí, lo tengo apuntado, que lo sepas), y cuando aun no ha terminado el año, le falta un poquitin, aquí tenéis mi impresión. Esos tios me conocen, vaya que si:</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">El quinto en discordia, de Robertson Davies.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Un libro con una prosa fluida y sencilla (con lo difícil que es de conseguir), a menudo irónica, que te agarra desde la primera página y no te deja soltarlo hasta el final.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh61FtJwI9iWI5OB638b9XbQwz9kbyjnq7ua63Zjm1j9ngOYVEWtspe8vlLq5-ijIDDfXePoDU6J5jL90yYidhxfUTtBgZ4IFZv2GWy7Q9XAWw6gob4VMU8DTh1l4gRa7CQjObvdOLRwGaH/s1600/davies.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh61FtJwI9iWI5OB638b9XbQwz9kbyjnq7ua63Zjm1j9ngOYVEWtspe8vlLq5-ijIDDfXePoDU6J5jL90yYidhxfUTtBgZ4IFZv2GWy7Q9XAWw6gob4VMU8DTh1l4gRa7CQjObvdOLRwGaH/s1600/davies.jpg" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Empecemos por el título, ya que es fundamental. El quinto en discordia es en términos operísticos el personaje que no tiene contrincante, pero que es esencial para el desarrollo de la trama, por que conoce los secretos del héroe y le ayuda en su misión. No se si es creación de Davies, por que he buscado un poco por la red y sólo aparece en relación con el libro, pero es que es la esencia del mismo. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
El narrador de la historia es Dunstan Ramsay, que nos cuenta su vida, pero entrelazada en ella está la de Percy Boyd Staunton, Mary Dempster y Paul Dempster, que se convertirían en el tener, la soprano y el baritono de la opera que se va desarrollando a lo largo del libro, y de la que Dunstan Ramsay es el quinto en discordia, por que su papel es secundario pero fundamental para su desarrollo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq3SatAwMJU12DZD1bXOtS7pzcDmq7gECxuVLC2GyKip-0QmIwjH7TcJZmsLxeObqg8eYHDTKWR6fow0zGxjH5MdWvlZlQ9xrtP7r573vdQGvjpGJQo3kqlrfhdZ7o6ZeLY6ReR5cdNeWB/s1600/davies1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq3SatAwMJU12DZD1bXOtS7pzcDmq7gECxuVLC2GyKip-0QmIwjH7TcJZmsLxeObqg8eYHDTKWR6fow0zGxjH5MdWvlZlQ9xrtP7r573vdQGvjpGJQo3kqlrfhdZ7o6ZeLY6ReR5cdNeWB/s200/davies1.jpg" width="128" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Todo empieza con una bola de nieve, que Percy Staunton lanza a Dunstan Ramsay, vivo él, que la evita sin dificultad pero que le da a la pobre Mary Dempster, la esposa embarazada del pastor, que a partir de entonces queda un poco tocada. Dunstan se llena de remordimiento y gran parte de su vida tratará de ayudar a Mary Dempster, a la que considerá santa, pues le atribuye tres milagros.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
La hagiografía se convertirá en la pasión de Dunstan, y es hijo de protestantes, y nos llevará a reflexionar cuales son los acontecimientos importantes en nuestra vida. Una de esas historias sencillas en las que no parece pasar nada (que si que pasan cosas) y que Davies consigue llevar a un climax final soberbio.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Sobre la creación literaria, de Gustave Flaubert</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Que voy a decir, una colección de cartas escritas por Gustave Flaubert, que nos abre una ventana a su pensamiento, apasionado, lleno de dudas, elitista, obsesivo, un genio.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjabkp0v3BzI2J9iyXIrlL2xsPJmOHT0AYWzpkNzrB0JBymDJVXQKWXS0ZMO-EjB-0oAVTJWItQ5YmKQ_DACFD6a-e1uoCtWmAnmjRSLaZxxbsMZTxnk2mZztZTrbprLGkyA3kyjM46Ngmt/s1600/gustave.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjabkp0v3BzI2J9iyXIrlL2xsPJmOHT0AYWzpkNzrB0JBymDJVXQKWXS0ZMO-EjB-0oAVTJWItQ5YmKQ_DACFD6a-e1uoCtWmAnmjRSLaZxxbsMZTxnk2mZztZTrbprLGkyA3kyjM46Ngmt/s1600/gustave.jpg" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Pero que voy a decir yo, nada, así que dejo que el mismo se explique:</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Intentemos ver las cosas como son y no queramos ser más inteligentes que Dios. Antes se creía que sólo podía extraerse azúcar de la caña de azúcar. Ahora se extrae de casi todo; lo mismo ocurre con la poesía. Extraigámosla de cualquier cosa, ya que ella se encuentra en todo y por doquier: no hay ni un átomo de materia que no contenga la posibilidad de un pensamiento; y acostumbrémonos a considerar el mundo como una obra de arte cuyos procedimientos hemos de imitar en nuestras obras."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De una carta a George Sand</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"¿Para qué publicar en los abominables tiempos que corren? ¿Es con objeto de ganar dinero? ¡Qué risa! ¡Como si el dinero fuera o pudiera ser la recompensa al trabajo! Esto sucederá cuando se haya destruido la especulación: mientras tanto, no. Y además, ¿de qué forma medir el trabajo, cómo considerar el esfuerzo? Queda, pues, el valor comercial de la obra. pero en ese caso haría falta suprimir cualquier tipo de intermediario entre el editor y el comprador y, aún así, la cuestión es insoluble, pues yo escribo (hablo de un autor que se respete) no para el lector de hoy sino para todos los lectores posibles, mientras la lengua exista. Mi producto no puede ser consumido ahora porque no se dirige exclusivamente a mis contemporáneos. Mi servicio es indefinido, en consecuencia, impagable."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De una carta a Louise Colet</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"No quiero ser miembro de una revista, de una sociedad, de un círculo o de una academia, de la misma manera que no quiero ser consejero municipal u oficial de la guardia nacional. Y además, habría que juzgar, ser crítico; y esto me parce innoble en sí mismo y una tarea que hay que dejársela a aquéllos que no tiene otra que realizar."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Otra a Louise Colet</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Si el libro que con tanto dificultad estoy escribiendo llega a buen término, únicamente por el simple hecho de su ejecución, habré puesto de manifiesto estas dos verdades, que para mí son dos axiomas, a saber; que la poesía es puramente subjetiva, que en literatura no hay temas hermosos, y que Ivetot vale tanto como Constantinopla; en consecuencia, podemos escribir cualquier cosa, es decir, lo que sea. El artista debe elevarlo todo; es como una bomba, hay en él un gran tubo que desciende hasta las entrañas de las cosas, hasta las capas más profundas. Luego aspira, haciendo brotar al sol, en surtidores gigantescos, lo que estaba bajo tierra y no se veía."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
A Mlle. Amélie Bosquet</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Pero cuando pienso que mi gran esfuerzo no será valorado en absoluto y que un cualquiera, un periodista, un idiota, un burgués, encontrará, sin apenas molestarse (y con razón, quizá) un montón de tonterías en aquello que yo considero precisamente lo mejor... siento una melancolía sin fin, una tristeza de ébano, una amargura para reventar, angustias que hacen que me tambalee como sobre un océano de inmundicias."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Raising Stony Mayhall, de Daryl Gregory</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL-NMxs9zHvBhUIMGrrGfroNYLV6FOYoJshLm4_j3NeNgqrrCQyQX2qAkTrcNPu3VoMOc9zguDwgv6CiV_oFsQLEuChB2biJ2JMGEEkQxevDx3TKnxobE25ZhcMIgQunw0JdjpuSVZXUBP/s1600/darylgregoryauthorphoto_webmed.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL-NMxs9zHvBhUIMGrrGfroNYLV6FOYoJshLm4_j3NeNgqrrCQyQX2qAkTrcNPu3VoMOc9zguDwgv6CiV_oFsQLEuChB2biJ2JMGEEkQxevDx3TKnxobE25ZhcMIgQunw0JdjpuSVZXUBP/s200/darylgregoryauthorphoto_webmed.jpg" width="133" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Una de zombies. Si señores, zombies, o, más bien vectores de un virus que convierte a la gente en casi inmortales, o, en terroristas que luchan por sus "ideales", o, en parias rechazados por la sociedad. Una obra con muchas lecturas, que nos cuenta la vida de Stony Mayhall, un recién nacido zombie que fue acogido por la familia Mayhall, en un pequeño pueblo de Iowa.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqMZ_wxN6KYBpNqSS0LJHIMOpIeOAhptuxzzJV4JJickikuoUkqOQunI1WLY6uUtvELwPQP1i_Jv5TxhSKg7wCh1FbU9YiBPZ1erKQsRx8et5ttDvxrdMeDyXNziBpDAhbiyXQuEspf7i4/s1600/stony.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqMZ_wxN6KYBpNqSS0LJHIMOpIeOAhptuxzzJV4JJickikuoUkqOQunI1WLY6uUtvELwPQP1i_Jv5TxhSKg7wCh1FbU9YiBPZ1erKQsRx8et5ttDvxrdMeDyXNziBpDAhbiyXQuEspf7i4/s200/stony.jpg" width="133" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Un niño zombie que crece aislado y rodeado de amor, en una granja americana, en un típico pueblo americano, y que se convierte en el sueño ideal de cualquier familia, más humano que los propios humanos.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Gregory ha conseguido dotar a Stony de una empatía enorme, que asume con naturalidad, como si fuese la única manera correcta de ver el mundo, y por la que luchará toda su vida, incluso más ella de ella.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Rodeado de personajes entrañables y también de un par de execrables, explorará que nos convierte en humanos, y se transformará en el espíritu protector de su comunidad (sea cual sea esa), entroncado directamente con los lares romanos.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Dilvish, El Maldito/La tierra cambiante, de Roger Zelazny.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7IIuGgsRefxo_pg7xcVbMIRq8EwK17aye-UkODIFUlr8XWODxRv5yI-v7TFlrjGegV7tGKveRmKSt_mF39BZshuTAHAJgYFdk6oacX9ppL5GN6eQEgOo6Vu_wnRa9Tq766DA-1rvXdSPq/s1600/zelazny.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7IIuGgsRefxo_pg7xcVbMIRq8EwK17aye-UkODIFUlr8XWODxRv5yI-v7TFlrjGegV7tGKveRmKSt_mF39BZshuTAHAJgYFdk6oacX9ppL5GN6eQEgOo6Vu_wnRa9Tq766DA-1rvXdSPq/s200/zelazny.jpg" width="142" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Dilvish, El maldito, es un pequeño libro de relatos centrado en la figura de Dilvish, un guerrero con una tremenda curiosidad innata que lo mete en todos los líos que encuentra y con un gran sentido del honor, que le lleva directamente al infierno maldecido por Jelerak, el más grande los hechiceros, y del que sale al cabo de doscientos años de sufrimiento, acompañado de black, su caballo/demonio/engendro/vete_a_saber_que, cual fiel escudero y se dedica a quijotear por el país en busca de Jelerak, para decirle lo que piensa de su actitud (que no, que no, es para liquidarlo, claro que sí).</div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNP1dczgabxHXrYFlbeugNlCsTXmrG-W9KNZ6v90ONadSR4IGwDFGUwN9a4X-t2sRjjI-3vQFf4VQYTbOnZkKD6z_QiZB7Y4QAy9Re7xjxW6NVytvqg_QvJKfhFuYCtJXV9CpUKB0OIg_Z/s1600/dilvish.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNP1dczgabxHXrYFlbeugNlCsTXmrG-W9KNZ6v90ONadSR4IGwDFGUwN9a4X-t2sRjjI-3vQFf4VQYTbOnZkKD6z_QiZB7Y4QAy9Re7xjxW6NVytvqg_QvJKfhFuYCtJXV9CpUKB0OIg_Z/s200/dilvish.jpg" width="120" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Como todo libro de relatos, tiene sus altibajos, empieza con un estilo épico, un poco arcaico, pero va tomando impulso a medida que Zelazny se hace con el personaje, y termina con dos relatos largos magnificos.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTJn2PFjvOVB5ewsAVzdCL8j0WN-X5AyPyR7tqDQZZwypWmF_qEXpdgsqmPV3ZTSShu6TAOrjOfY8VCVO1Pbus-vEBVTkD31LUfjevTyga6m8kN5YOB9h5nAKXtcNmyY9uOtUaWCyaBIAI/s1600/dilvish2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTJn2PFjvOVB5ewsAVzdCL8j0WN-X5AyPyR7tqDQZZwypWmF_qEXpdgsqmPV3ZTSShu6TAOrjOfY8VCVO1Pbus-vEBVTkD31LUfjevTyga6m8kN5YOB9h5nAKXtcNmyY9uOtUaWCyaBIAI/s200/dilvish2.jpg" width="118" /></a><br />
<div style="text-align: justify;">
La tierra cambiante es en cambio ya una novela, o novella quizas, muy corta, que nos narra la confrontación final de Dilvish con Jelerak. Con un estilo alegre y sencillo, y lleno de homenajes a Lovecraft.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ambas se complementan muy bien, y a medida que los leía no podía sino recordar al Conan, de Howard, del que Dilvish es un descendiente aplicado, con un toque de hechicero que Conan no tenía, el hermano bueno de Chtulhu, y aparición estelar de los Perros de Tíndalos y los Antiguos Dioses.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Genial. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-13514221395161874602013-12-18T09:13:00.001+01:002013-12-18T09:13:25.750+01:00Contra la oscuridad<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3ay6uZaIMWaUwqj13ZowRUgsjEq1oVHscrt0DnYzrw8sY1qhhwuo3-dGokrZw-OR8iAaO0H8D8C65gLrQl8TvY0qbY2c62GcDPag9KO34w6ntOE6O0GNXveE6x9Q9RnEqf4QzTeqHIwLs/s1600/BanksBanner.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3ay6uZaIMWaUwqj13ZowRUgsjEq1oVHscrt0DnYzrw8sY1qhhwuo3-dGokrZw-OR8iAaO0H8D8C65gLrQl8TvY0qbY2c62GcDPag9KO34w6ntOE6O0GNXveE6x9Q9RnEqf4QzTeqHIwLs/s640/BanksBanner.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Esta entrada forma parte del homenaje/recuerdo que en el <a href="https://www.facebook.com/pages/El-Fantascopio/500741706660075">Fantascopio</a> se ha organizado en honor del escritor escocés Iain M. Banks. Me ha tocado, vale, vale, he escogido, reseñar Contra la oscuridad, uno de sus libros que no forman parte de la serie de La Cultura.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Contra la oscuridad, si he contado bien, es la duodécima obra publicada de Banks, pero se trata en realidad de uno de sus trabajos primerizos que reescribió y posteriormente publicó a raíz de su éxito. Se nota, las escenas de acción son confusas, la trama es endeble, tiene fallos de ritmo y más ideas de las convenientes (si, esto a veces es malo).</span></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pero vamos al tajo:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZo_S6XGhSUFs9ibEyu2YjMgstCWpGQF9UtN56J6I8uc49HuJdAfv912SeisH_n4Q6EDaqFeEjXZw7dI_sWqI4zXLWFPeyGMJiZIBhPK2SmhGtI6SJs7FcidFIdMi83EpMK3JLPiQtuJfs/s1600/banks2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZo_S6XGhSUFs9ibEyu2YjMgstCWpGQF9UtN56J6I8uc49HuJdAfv912SeisH_n4Q6EDaqFeEjXZw7dI_sWqI4zXLWFPeyGMJiZIBhPK2SmhGtI6SJs7FcidFIdMi83EpMK3JLPiQtuJfs/s1600/banks2.jpg" /></a><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Lady Sharrow, aristócrata de una familia venida a menos, tiene que esconderse del culto Huhsz, que la persigue debido a que uno de sus antepasados se apoderó de un objeto sagrado del culto, la última pistola vaga (aka <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Macguffin">McGuffin</a>) que entonces no era la última. En sus intentos de recuperarla los seguidores huhsz asesinan al duque y su hijo y se inicia una vendetta, entre la familia de Sharrow y el culto. Un profeta huhsz tiene una visión que le comunica que si no se recupera el tesoro robado o se elimina la linea femenina de la familia no podrá nacer su Mesias. Y justo ahora, el cabo de unas pocas generaciones, los huhsz han conseguido una licencia para matar legalmente a la última descendiente femenina de la familia. Tienen un plazo de un año y un día para conseguirlo. Sharrow intentará recuperar la pistola para conseguir el perdón y a la vez evitar a los miembros del culto.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">No parece gran cosa, ¿verdad?. La típica búsqueda del tesoro, nuestra heroína reunirá a sus amigos, seguirá las pistas, superará los obstáculos, etc. Básicamente es así, bueno, hay un enemigo desconocido que siempre va dos pasos delante de ella, pero esto también es parte del juego.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Y si todo fuera esto sería una novela bastante mediocre, afortunadamente hay más.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">La novela está ambientada en el sistema planetario de Golter, un lugar en el quinto pinto, sin ningún otro sistema cercano. Este aislamiento ha provocado que a lo largo de los milenios en el sistema se hayan probado infinidad de regímenes políticos, sistemas de gobierno y religiones varias, con el único resultado de conseguir subir y bajar en la montaña rusa de la escala tecnológica debido a las guerras padecidas.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgft0_Qt0A5H5xqYK5LlGPKJtI9vmMeB_j2FJJ3rYDIjr831hybdJT2MPCa1ZdzJJ8ToafbwrtxeZdczFfter0fPSgC0sgL1uNdei-rn-MQ1HB090BjXohvwOkPeZcM_HRFKOnKnqhH99WD/s1600/banks3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgft0_Qt0A5H5xqYK5LlGPKJtI9vmMeB_j2FJJ3rYDIjr831hybdJT2MPCa1ZdzJJ8ToafbwrtxeZdczFfter0fPSgC0sgL1uNdei-rn-MQ1HB090BjXohvwOkPeZcM_HRFKOnKnqhH99WD/s1600/banks3.jpg" /></a><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">En la actualidad, la actualidad del libro se entiende, el sistema está controlado a duras penas por el Tribunal Mundial, que intenta establecer un poco de orden, en un sistema ultra-capitalista regido por los burócratas y los abogados. El sistema está dividido en estados independientes, ciudades libres, territorios embargados, países en litigio, enormes propiedades privadas, monarquías, toda una amalgama de sistemas políticos que luchan por mantener su existencia, sin que parezca que haya una solución, condenados a repetir los errores del pasado. Un entorno oscuro donde transcurre la acción.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">También la religión y la filosofía está representada. En la Monarquía de los Reyes Inútiles, la tecnología está prohibida y se compra únicamente para gastar los excedentes del reino para que el país no progrese y por consiguiente siga estable, y la religión oficial es el Odio a Dios, al que consideran el Gran Hechicero Infernal. También está el culto Huhsz, más tradicional (recordemos que en el año 1988 se publicaron Los Versos Satánicos), y para completar el panorama una orden de monjes que se encadena y se mueven arrastrando las cadenas que están sujetas a raíles. En el plano filosófico, un grupo de mercenarios solipsistas (todos ellos) nos van amenizando el camino a recorrer.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg97v6egUBH-nDYJwhWFrHC4My_bhRArpxtlgjqwBV29uQFZNM_gvQMWqycLPUtuxuYEz2xDmcaS69cFlEixBic5wsvYG6gfVd1LB53V6mvI-C5AjT81cCagpST6Xh8_JjWv24EVinvpp38/s1600/banks4.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg97v6egUBH-nDYJwhWFrHC4My_bhRArpxtlgjqwBV29uQFZNM_gvQMWqycLPUtuxuYEz2xDmcaS69cFlEixBic5wsvYG6gfVd1LB53V6mvI-C5AjT81cCagpST6Xh8_JjWv24EVinvpp38/s1600/banks4.jpg" /></a><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Aunque la novela no está ambientada en La Cultura, hay algunos detalles que apuntan un contexto común, por ejemplo, la clase alta tiene un solo apellido y a medida que vas descendiendo en la escala social se van añadiendo nombres suplementarios, y ya sabemos que los miembros de La Cultura acostumbran a tener nombres larguísimos. Aparece también una incipiente civilización mecánica, androides con una IA autónoma, que tiene objetivos similares a los que después asumirán las IAs de La Cultura, tal y como se menciona en el artículo publicado en <a href="http://www.fantasticaficcion.com/index.php/ensayo-sobre-la-cultura-ii/">Fantastica Ficción</a>:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">"las IAs de la Cultura, diseñadas dentro de parámetros muy amplios, que desean vivir, experimentar y comprender, para las que su existencia y procesos mentales propios deben ser satisfactorios, y hasta entretenidos". </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Y por último la protagonista absoluta, Sharrow, un personaje desarrollado en mucha más profundidad de lo habitual, a base de sucesivos flashbacks, pero que al mismo tiempo es el arquetipo de la heroína predestinada, un personaje plano típico de la fantasía. La caza del tesoro se transforma en la búsqueda <strike>del Grial</strike> de la Pistola Vaga, un símbolo del antiguo poder de la casa de Sharrow. Un instrumento tan avanzado tecnológicamente que es pura magia, un arma que cuando dispara decide por si misma la forma en que va a destruir el objetivo, usualmente bastante graciosa.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Banks se propuso utilizar los recursos y tropos típicos de la fantasía para explorar la space opera, y toda está serie de elementos dispares lastran el ritmo de la novela y dificultan su encaje, sin embargo el todo es más que la suma de sus partes.</span></div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-88222725728729938712013-11-25T07:00:00.000+01:002013-11-26T20:10:26.818+01:00Ancillary Justice<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Después de un tiempo en barbecho, continuamos con el blog. Hoy vamos a comentar Ancillary Justice, de Ann Leckie, una Space/Thriller político/Opera que ha recibido muy buenas críticas. Tantas, que el hypemetro estaba a punto de estallar y junto con odo y qdony, los titulares de los imprescindibles blogs, Sentido de la maravilla y La biblioteca de Ilium, nos lanzamos a una lectura conjunta.</span></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWeKTTXl_BAj_z7CzUS8h-a5p5gg71McinX3yfDQiD5brTEkTTbv-u4_CNOBWP9UrFBOajFfV7byN47-ANIkE1xVnXdtVdre_VKwEh_vfWkkRBEeGW3hmhyphenhyphenEc_GvgyRjtXp-U55YPPWh9b/s1600/Leckie_AncillaryJustice_TP-220x325.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWeKTTXl_BAj_z7CzUS8h-a5p5gg71McinX3yfDQiD5brTEkTTbv-u4_CNOBWP9UrFBOajFfV7byN47-ANIkE1xVnXdtVdre_VKwEh_vfWkkRBEeGW3hmhyphenhyphenEc_GvgyRjtXp-U55YPPWh9b/s400/Leckie_AncillaryJustice_TP-220x325.jpg" width="270" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Portada</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">La novela está estructurada en dos lineas temporales diferentes que se van alternando y que la autora usa para introducirnos paulatinamente en el entorno de la historia, mientras por otro lado hace avanzar la trama.</span></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">La primera transcurre en el planeta Ors, que ha sido recientemente anexionado al Impero Radchaai. Ann Leckie aprovecha esta línea para mostrarnos el modus operandi del Imperio y, además, planta las semillas del conflicto que se resolverá en la segunda. También nos presenta a los personajes principales de la novela, Anaander Mianaai, Lord supremo del imperio, y Justice of Toren, la Inteligencia Artificial de una nave estelar, estacionada en el planeta para ayudar a controlar la anexión. A pesar de que la nave tiene oficiales humanos, el principal recurso de la nave son los ancillares del título, tropas auxiliares, formadas por humanos a los que se ha sometido a una intervención cerebral que ha transformado su mente en un receptáculo de la propia IA, y que se encuadran en diferentes escuadrones. Se trata de simples apéndices de la nave, soldados ideales que comparten de forma simultánea toda la información entre sí, pues en realidad son parte de la propia nave, y que no cuestionan las ordenes que reciben.</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">En la segunda línea seguiremos las andanzas de One Esk, una instancia de uno de los regimientos de Justice of Toren, o sea, un ancillar, en su afán por vengarse de Anaander Mianaai, debido al conflicto ético que sufrió la nave, cuando las ordenes que recibió en su día del Lord supremo entraron en conflicto con sus emociones, explorando así someramente el dilema moral de cumplir las ordenes que chocan con el sentido de justicia de los individuos.</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">El punto fuerte del libro es el worldbuilding, el Imperio Radchaai está basado libremente en el Imperio Romano, tal y como la propia autora reconoce en la entrevista que hay al final del libro, aunque no se trata simplemente de Romanos en el Espacio. Ann Leckie adapta aspectos del Imperio Romano a su mundo, como la pirámide del </span><a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Cliente_(Roma_antigua)" style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">Clientelismo</a><span style="font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"> que existía entre las familias romanas, y la rápida asimilación de los Dioses de los pueblos conquistados al panteón del Imperio, pero sin embargo consigue dotar a la sociedad de una entidad propia.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiulbCQwg0QI4hKGin4kGyzk6enJ4jHe2zWENZg4LbkdkJ2yfmNEpCl3NfZyn9GwOGaQbasTmqM-J5aN0vYMf6EveYI1lb7QeQc_xGAMLLBej3YtTAa9l79NSPuYCQEN0yvGeezeXgrLV2m/s1600/LeckiePhoto-160x240.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiulbCQwg0QI4hKGin4kGyzk6enJ4jHe2zWENZg4LbkdkJ2yfmNEpCl3NfZyn9GwOGaQbasTmqM-J5aN0vYMf6EveYI1lb7QeQc_xGAMLLBej3YtTAa9l79NSPuYCQEN0yvGeezeXgrLV2m/s320/LeckiePhoto-160x240.jpg" width="212" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://www.annleckie.com/"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;">Ann Leckie</span></a></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">La autora es muy consciente de dos de los mayores problemas que afectan a los grandes imperios: la necesidad de expansión constante en busca de más riqueza para consumir y la falta de soldados que provoca el continuo estado de guerra. Y lo soluciona transformando en ancillares a la mayor parte de la población de los planetas conquistados, mejorándolos con implantes y con un campo de fuerza que los convierte en casi invulnerables. Esta ventaja tecnológica ha permitido al imperio expandirse sin que nadie los haya podido parar, al menos, hasta que se toparon con los Presger, una raza alienígena con una tecnología superior que no parece tener problema alguno con el campo de fuerza y que puede forzar un cambio de modelo en el Imperio.</span></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Otro acierto del libro, es la descripción de las múltiples instancias de Justice of Toren, en Ors, que consigue dar la sensación de multiplicidad y omnipresencia sin crear confusión con los diferentes puntos de vista, ya que Justice of Toren lógicamente se ve como una sola entidad.</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Pero no todo está bien conseguido, no, ya nos gustaría, la trama de One Esk se apoya fundamentalmente en el azar, hay un montón de encuentros afortunados, y varios personajes dan un giro de 180 grados a su comportamiento natural, sin que quede muy claro la motivación que tienen.</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">Como curiosidad y dado que en el imperio Radchaai se da poca importancia al genero y su idioma no tiene marcadores de genero, One Esk, se pasa la mayor parte de la novela asignando genero femenino a todos los personajes, lo que provoca curiosos cambios de genero cincuenta paginas después, sin que en realidad parezca demasiado justificado o aporte nada al libro que no sea generar un poco de polémica. Creo que su hubiera podido utilizar el cargo de cada personaje o su título, o incluso crear pronombres neutros y se hubiera conseguido el mismo efecto.</span></div>
<br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">En resumen, un libro con aciertos y fallos, que inicia una serie que promete ser interesante si la autora consigue superar sus problemas con la trama.</span><br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;">A continuación un enlace a las reseñas de <a href="http://sentidodelamaravilla.blogspot.com/2013/11/ancillary-justice-de-ann-leckie.html">odo</a> y <a href="http://ilium.qdony.net/?p=3610">qdony</a>.</span>JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-687116578005769662013-08-08T08:00:00.000+02:002013-08-08T08:00:00.379+02:00Lectura en El Fantascopio: Quinta Belleza.<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUD_kh_8wc5aZ_lkTwHdeQUF3qbgBss5FYIp8E8FIXM_sca32ptgAdTVbOZavc0jdc0v4TBNRoX4X4haYCJ17qIH09BtWkVUXNTSMyeMiCOGZ9oCK-Na4Kq_gPghLJlgmlzHzGEtU7rd9K/s1600/7beauties-253x300.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUD_kh_8wc5aZ_lkTwHdeQUF3qbgBss5FYIp8E8FIXM_sca32ptgAdTVbOZavc0jdc0v4TBNRoX4X4haYCJ17qIH09BtWkVUXNTSMyeMiCOGZ9oCK-Na4Kq_gPghLJlgmlzHzGEtU7rd9K/s320/7beauties-253x300.jpg" width="268" /></a></div>
<br />
<br />
Lento, pero sin pausa, The Seven Beauties of Sciencie Fiction, de <b>Istvan Csicsery-Ronay J</b>r. (en adelante CR7, siguiendo con el símil futbolero) va desgranando sus secretos. Esta semana llegamos a la quinta belleza en nuestra lectura compartida en <a href="https://www.facebook.com/pages/El-Fantascopio/500741706660075">El Fantascopio</a>, y CR7 nos avisa, vamos a
avanzar un paso más allá de lo que habíamos visto hasta el momento.
Dejaremos el mundo de lo cerebral y entraremos en el reino de las emociones.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
La quinta belleza es el famoso “Sentido de la Maravilla” y no,
CR7 no se refiere al magnífico blog de nuestro compañero fantascopista <a href="http://sentidodelamaravilla.blogspot.com.es/">odo</a>, sino a “una poderosa expansión de la
conciencia ante la idea de que el universo contiene mucho más de lo que podíamos imaginar”. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Y no nos detendremos aquí, CR7 también se siente capaz de
analizar, no el sentido de la maravilla, pero si los dos elementos que a su
entender lo producen: Lo sublime y lo grotesco.
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Para CR7 lo sublime es una respuesta a un shock de expansión
imaginativa, un complejo retroceso y recuperación de la consciencia ante un
fenómeno percibido súbitamente como demasiado grandioso para ser comprendido en su totalidad;
mientras que lo grotesco es una respuesta al hecho de que objetos familiares que
aparentemente están bajo control pueden esconder transformaciones extrañas y
sorprendentes.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Esta semana nos centraremos en lo sublime y la próxima
semana “<a href="http://elalmohadondeplumas.wordpress.com/">El almohadón de plumas</a>” nos hará llegar sus impresiones sobre lo
grotesco.</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span></b>
<br />
<b><span style="font-size: 14.0pt;">KANT, BURKE y la TECNOLOGIA.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Como si observáramos un fenómeno sublime, CR7 retrocede,
antes de avanzar, y se retrotrae hasta el siglo XVIII para empezar a definir el
concepto que quiere expresar.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFZQ5jJ0TMdCxdg1qdW91FWRUQ1azORNNhAdQsXNHOAg4VjPWm9AT9e5AR2sDahJCloR-lRn4vBuqgG8mwEZKfpEXDCDNiU-jtohf4oYCAWi176-IDyM1nfHtZaRGWTJbnojfH9Zmt5QB-/s1600/kant.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFZQ5jJ0TMdCxdg1qdW91FWRUQ1azORNNhAdQsXNHOAg4VjPWm9AT9e5AR2sDahJCloR-lRn4vBuqgG8mwEZKfpEXDCDNiU-jtohf4oYCAWi176-IDyM1nfHtZaRGWTJbnojfH9Zmt5QB-/s200/kant.jpg" width="145" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Immanuel Kant</td></tr>
</tbody></table>
Tanto <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Immanuel_Kant"><b>Immanuel Kant</b></a> como <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Edmund_Burke"><b>Edmund Burke</b></a> creían que en lo
sublime el individuo se enfrentaba a fenómenos naturales de tal magnitud
y poder que sobrepasaban su sentido de comprensión. La conciencia reaccionaba entonces con
una sensación de terror y temor reverencial o incluso de dolor provocado por la imposibilidad de asimilación, y con una disminución de la
confianza en las capacidades humanas frente a la inmensidad del Universo, si bien
luego podía recuperarse al racionalizar estos fenómenos mediante el arte y la
ciencia.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Para Kant había dos tipos de respuesta sublime: La matemática
y la dinámica. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
La primera implica la experiencia del infinito. Esta forma
de sublime subraya la la infinitud del mundo natural y la sensación que produce de recesión infinita en todas direcciones. La
imaginación lucha una batalla para comprender los fenómenos en su totalidad y
no puede afrontar la extrañeza del infinito. El sublime matemático kantiano
surge de un sentimiento de extrañamiento, derivado de la incapacidad de la
imaginación para llegar a una estimación estética de la magnitud de
los fenómenos naturales percibidos. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifbn_Fge-4I35aH1H8ZUeb8XQv83YL-QyYr9VtUBYSq29mJ7ffshRTEtva0eL0eZRviSZowur5TvgH4INZS1gFbATQq8qywIOxRDSvcp2OvD2dQ7yXICWJgLBG88IFzHtZhMgaBQ-Q2l-W/s1600/Burke.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifbn_Fge-4I35aH1H8ZUeb8XQv83YL-QyYr9VtUBYSq29mJ7ffshRTEtva0eL0eZRviSZowur5TvgH4INZS1gFbATQq8qywIOxRDSvcp2OvD2dQ7yXICWJgLBG88IFzHtZhMgaBQ-Q2l-W/s200/Burke.jpg" width="155" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Edmund Burke</td></tr>
</tbody></table>
La segunda, en cambio, es la respuesta a la pura fuerza de
la naturaleza, fuertes tormentas, altas cascadas, rocas inmensas, tornados,
etc. Todos los aspectos de la naturaleza frente a los que los individuos nos
sentimos como seres insignificantes ante su poder.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Para Burke, sin embargo, lo sublime está unido a una sensación
de peligro conscientemente percibida desde una posición segura. El sublime de
Burke se inclina claramente por el sublime dinámico de Kant, pero a diferencia
de éste, Burke no lo limita a los fenómenos naturales y también incluye a los
objetos artificiales como capaces de generar esa sensación.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b><span style="font-size: 14.0pt;">LA MONSTRUOSIDAD SUBLIME: FRANKENSTEIN.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Frankenstein, considerado por <b>Brian Aldiss</b> y <b>Carl Freedman</b>
como la obra fundacional del género, es el primer trabajo en que una creación
humana contemporánea toma su lugar como creación sublime. Los conceptos de lo sublime de Kant y Burke
colisionan en esta obra. A pesar de que lo sublime es invocado casi ritualmente
en el libro (las grandes montañas de los Alpes, el infinito yermo helado del
ártico), la criatura no permite que la capacidad placentera aparezca debido
principalmente al doble carácter de la criatura, magnífica y a la vez
grotescamente fea.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Bárbara Claire Freeman</b> argumenta que la vulnerabilidad
inherente en lo sublime a sus propios procesos se ejemplifica en Frankenstein.
En el libro, lo que intenta ser sublime parece necesariamente desbordar su
marco y entrar en el terreno de lo monstruoso:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 35.4pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUGd7DtBAQ2hlyvwRM5k2A0ppnAN8XV1wIYZBr8M05Z0CFpcU_LnPtDjDgTyyq_rcEjjPFmg9lPk0y0vMfeaxM0Ys4TamNx0GhAe-q39OFNofSUe3bE8p-VI-9aFoxGp3e75-qdnSJFQJ0/s1600/frankie.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUGd7DtBAQ2hlyvwRM5k2A0ppnAN8XV1wIYZBr8M05Z0CFpcU_LnPtDjDgTyyq_rcEjjPFmg9lPk0y0vMfeaxM0Ys4TamNx0GhAe-q39OFNofSUe3bE8p-VI-9aFoxGp3e75-qdnSJFQJ0/s320/frankie.jpg" width="320" /></a></div>
“Frankenstein puede leerse casi
como una parodia de la Crítica del Juicio, pues todo lo que Kant identifica
como sublime, incluyendo los productos de la sublimación, llevan precisamente a
lo que Kant prohibía: terror, monstruosidad, pasión y fanatismo”.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
La innovación más interesante desde el punto de vista de la
ciencia ficción es que en Frankenstein las poderosas cualidades del sublime
negativo se han personificado en una creación genuinamente humana a través del
método científico. </div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b>Mary Shelle</b>y estableció un modelo para el sentido de la
maravilla en ciencia ficción que se tambalea entre lo sublime y lo grotesco. La
criatura de Frankenstein es el primer ejemplo de tecnosublime que desplaza el
sentido de la maravilla desde sus fuentes naturales a los procesos de creación
artificial, y plantea por primera vez la pregunta siguiente: ¿cuál es el estado
ontológico de las creaciones humanas autónomas?</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 14.0pt;">LA MECHAMERICANA.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
El sublime clásico de Kant y Burke implica dos nociones
fundamentalmente negativas sobre la tecnología. Primero, las creaciones humanas
raramente inspiran lo sublime, por que contienen el propósito de su creación y
por tanto pueden comprenderse cognitivamente. Únicamente pueden producir una
respuesta cuasi-sublime cuando imitan a la naturaleza (Kant menciona las
pirámides de Egipto y la Basílica de San Pedro), y es por que su magnitud
supera a su uso social. Y la segunda noción negativa es que lo sublime es una
respuesta a cosas dadas y no a objetos producidos.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7g_ToaTt_RLyLwVXKtiVYgB_2W0TjI3e-zyTSCJ1evjN8c061afE9T-WsjuG5WXcrMWsFybW3xRrt4ZHSlzEOrqVTMVsOWT8El6Gb_3XJiKKzfSu2qdgQzzkFYgk2Eme73Ts_qZS1oXDs/s1600/gratacels.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7g_ToaTt_RLyLwVXKtiVYgB_2W0TjI3e-zyTSCJ1evjN8c061afE9T-WsjuG5WXcrMWsFybW3xRrt4ZHSlzEOrqVTMVsOWT8El6Gb_3XJiKKzfSu2qdgQzzkFYgk2Eme73Ts_qZS1oXDs/s320/gratacels.jpg" width="320" /></a></div>
Esta visión de lo sublime cambió radicalmente en la America
del siglo XIX. Al contrario que los europeos, los americanos no veían la
naturaleza como inescrutable y resistente al control humano, sino que creían que su destino era el dominio sobre la naturaleza. Y así el diálogo establecido entre el
ser humano y la naturaleza derivó hacía un dialogo entre el ser humano y la
creación humana. El temor reverencial que producía contemplar esas maravillas
tecnológicas derivó en una celebración del poder de la razón humana.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
El sublime tecnológico americano es decididamente práctico,
basado en la contemplación de las creaciones humanas, en este sentido es un
sublime dinámico. Y consistió en el control total sobre un territorio plagado
de maravillas naturales, primero horizontalmente mediante el ferrocarril, los
puentes y canales que fomentaron la comunicación y luego verticalmente a través
de los rascacielos, en una continua carrera por llegar a lo más alto, una
carrera que sigue aun en día y se ha expandido a todo el mundo. Al contrario, que el sublime natural este sublime
tecnológico no acepta las limitaciones humanas, en su lugar divide a la
población en dos facciones, aquellos que comprenden la tecnología y los que no.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Este sublime tecnológico propone la idea de la evolución
constante, el movimiento perpetuo y la velocidad, mientras que el sublime
natural hacía hincapié en lo eterno, el tecnológico apunta al futuro. El
técnico, el ingeniero y el científico devienen los agentes de este cambio
histórico. La producción y no la contemplación filosófico se vuelve el modelo
del éxito social. Para <b>Verne</b>, este era un punto de vista familiar, y tenía un
nombre <i>l’americomécanique</i>.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 14.0pt;">TODA NUBE DE HONGO CONTIENE UN RAYO DE LUZ.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>David E. Nye</b> distingue dos fases ideológicas del sublime
tecnológico. La primera fase se extiende más o menos desde 1830 hasta 1945, la
segunda empieza después del lanzamiento de las bombas atómicas en Japón. Esta
última, en opinión de Nye, trajo una profunda reevaluación de la actitud
americana frente a la tecnología:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 35.4pt;">
La experiencia del sublime
natural descansaba a la vez en la debilidad y la limitación humana y en el
poder de la razón humana para comprender lo infinitamente grande y poderoso.
Pero cuando los mismos seres humanos han creado algo infinitamente poderoso que
pueda aniquilar la propia naturaleza, la exaltación del sublime clásico parece
imposible. La relación kantiana con el objeto requería una sensación de
seguridad personal. Uno estaba expuesto al poder de un huracán, pero a pesar de
todo en una relativa seguridad. Esta precondición necesaria se evapora ante los
vientos supercalientes de una explosión nuclear. El sublime tecnológico, en que
el observador se identifica con el poder del objeto creado, se vuelve absurdo.
¿Quién se identifica con la bomba? La sensación colectiva de logro, otra marca
del sublime tecnológico, queda radicalmente destruida, e igual de importante,
la contemplación de la bomba transforma la admiración por los inventores,
ingenieros y científicos en miedo y desconfianza.<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 35.4pt;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikvTo7np2iKXSmfufkoyRcroXYagF9hsPJjIbw4jBdabX7yG_XgK56RfhsSf_Mu1oXqyR2RXuZ1yVS-VxJ8OBsQGt7nr0qpgCbo_dsoTK8fh-gWMiwEltlTpAyuSuJRK93sXbqub9a8xMT/s1600/atomica.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikvTo7np2iKXSmfufkoyRcroXYagF9hsPJjIbw4jBdabX7yG_XgK56RfhsSf_Mu1oXqyR2RXuZ1yVS-VxJ8OBsQGt7nr0qpgCbo_dsoTK8fh-gWMiwEltlTpAyuSuJRK93sXbqub9a8xMT/s200/atomica.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Con la bomba atómica el sublime tecnológico se desplaza
hacía el sublime nuclear, que sirve como catalizador de la desconfianza social en
la élite tecnológica. La carrera de armamento que siguió al lanzamiento de la
bomba condujo a la humanidad hacía el miedo, conscientes que una guerra nuclear sería el novum que terminaría con todos los novums.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Aunque la élite literaria no exploró los efectos de la
guerra nuclear, la ciencia ficción si que lo hizo y no se canso de borrar a la
humanidad del mapa y explorar los efectos de una contienda nuclear. De hecho,
<b>Robert Bloch</b> llegó a acusar a sus colegas de creer que en cada nube nuclear
había un rayo de esperanza. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Esta tendencia continúa hoy en día en multitud de obras actuales, si bien el Apocalipsis
nuclear se sustituye generalmente por un desastre climático, como por ejemplo en La chica mecánica, Seed, Slow Apocalypsis y otras muchas.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Bueno ya es tiempo de que definamos las cualidades del
sublime de la ciencia ficción. Este sublime es específico del género, y difiere
del paradigma clásico en los aspectos siguientes:</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<ol start="1" style="margin-top: 0cm;" type="1">
<li class="MsoNormal"><i>Es un juego</i>, le falta la sinceridad
psicológica de la noción clásica de sublime;</li>
<li class="MsoNormal"><i>Sus objetos evocativos son todos
imaginarios</i>, en claro contraste con el sublime clásico, donde los
objetos que evocaban lo sublime existían;</li>
<li class="MsoNormal"><i>Estos objetos son mediados por la
ciencia</i>, o bien creados o bien comprendidos o descubiertos a través de
ella, haciendo a la tecnológica la causa del choque sublime y su medio de
recuperación;</li>
<li class="MsoNormal"><i>Es atemperada por la presencia constante
de elementos grotescos en tensión dialéctica con la respuesta sublime</i>,
y finalmente;</li>
<li class="MsoNormal"><i>El megatexto de la ciencia ficción
tiene un efecto juguetón aminorando el impacto de lo sublime</i>, pues el
lector está al tanto de que la experiencia es imaginaria. </li>
</ol>
<div class="MsoNormal">
En un sentido el sublime de la ciencia ficción se ha
convertido en un discurso realista, que enfatiza el arco dramático de lo
tecnosublime: retroceso ante el indecible poder y extensión de la tecnología, y
recuperación a través del juicio ético de sus efectos en el futuro.</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 14.0pt;">EL CIENCIAFICCIONAL SUBLIME MATEMÁTICO: 2001 Una
odisea del espacio.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
A pesar de estar un poco apolilladas, las dos vertientes del
sublime kantiano continúan siendo útiles para interpretar la mayor parte de la
ciencia ficción hasta la actualidad. La mayoría de obras usan una mezcla del
sublime matemático y dinámico, en distintas proporciones; normalmente a partir
de un sublime matemático sigue el desarrollo de la narración en un sentido
dinámico. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Sin embargo, el tecnosublime matemático/contemplativo es el
menos usado de los dos. Trabajos como los de <b>Olaf Stapleton</b>, La última y
primera humanidad y Hacedor de estrellas, que desarrollan una idea
sublime/contemplativa sin caer en la acción, son relativamente raros. Y lo
mismo pasa con el cine en la ciencia ficción, donde los trabajos se desarrollan
bajo el prisma de la acción desenfrenada. Pero no todos. <b>Cornel Robu</b> llamo a de
2001 de Kubrik “la suprema expresión del sublime matemático en el cine de
ciencia ficción”.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBYtI0tcDMnDqyqwPrHGiJTJvITSKwFWcVPvBoYmMLuRo70qqZjNIwdWcLWIqEwgAnqsM2C3hDj9vphteVX0EK_8elnRWagrUdoT0wS2MuTfftz7NrD6VnAeS2yihHpueWVOSiYKftgPHz/s1600/2001.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBYtI0tcDMnDqyqwPrHGiJTJvITSKwFWcVPvBoYmMLuRo70qqZjNIwdWcLWIqEwgAnqsM2C3hDj9vphteVX0EK_8elnRWagrUdoT0wS2MuTfftz7NrD6VnAeS2yihHpueWVOSiYKftgPHz/s200/2001.jpg" width="200" /></a>La escena del Amanecer de la humanidad ilustra este aspecto
del sublime matemático en su forma “primitiva”. Los homínidos no son
técnicamente humanos por lo que el espectador no tiene un referente con el que
identificarse, sin embargo la escena nos muestra el instante primigenio donde
el mono se convierte en humano, en el pasado infinitamente lejano del mito. El
dolor de reconocernos en esos seres abyectos se contrarresta con el
conocimiento de nuestro futuro. El monolito es el novum donde el mundo sufre la
primera transformación dividiendo la historia en un antes y un después.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Frente al desarrollo sublime/matemático de la película hay
tres acontecimientos dinámicos, el descubrimiento de las herramientas, la
victoria de Bowman frente a Hal y el paso por la puerta estelar. En dos de ellos
no hay intervención humana, y en el tercero Bowman derrota a la tecnología
controlando el sublime dinámico. </div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 14.0pt;">EL CIENCIAFICCIONAL SUBLIME DINÁMICO. Matrix</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
El sublime dinámico responde a una tecnología que inspira un
temor reverencial debido a su poder evidente o a que la humanidad depende
críticamente de ella. La naturaleza ya ha dejado de ser un obstáculo. A partir
de la II guerra mundial las manifestaciones naturales peligrosas no sólo son
resueltas por la ciencia, sino que son causadas por la ciencia. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En Matrix tenemos una estética ambivalente pues exponen
simultáneamente una crítica a la tecnología y un evidente placer estético en su
exhibición, que es puro dinamismo con su manipulación violenta del
espacio/tiempo que es doblemente ilusoria: En la narración interna de la matriz
y en los efectos especiales de la película. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hay cuatro efectos que tiene un lugar de privilegio en la
película: El flujo de código, el tiempo-bala, la posesión de cuerpos de los
agentes y la manipulación del espacio/tiempo en el combate.<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9fM-fZnl7yBILniWYIC2fI9y7PnPaYB8hYtckYlzWXTgxJgdAebA1Ps10PccErugx38wJe4GQwHzRGp1uAh2qCkPoMmUlDsC_NmKQZdiphoJorTX3RFdhWw2XRJlnnhCcXWENTrIHgBfk/s1600/Matrix.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9fM-fZnl7yBILniWYIC2fI9y7PnPaYB8hYtckYlzWXTgxJgdAebA1Ps10PccErugx38wJe4GQwHzRGp1uAh2qCkPoMmUlDsC_NmKQZdiphoJorTX3RFdhWw2XRJlnnhCcXWENTrIHgBfk/s200/Matrix.jpg" width="200" /></a></div>
El flujo de código representa las instrucciones sin fin de
la propia matrix, y a la vez un pasaje físico a su interior, a la conciencia de
la máquina dentro del mundo humano simulado. La posesión de los avatares
humanos por los Agentes y su transformación en los propios Agentes confiere un
poder divino de ubicuidad a la máquina a la vez que un exceso que roza lo
grotesco. Y por último el tiempo/bala y la manipulación espacio temporal
durante el combate es una representación del control sobre las magnitudes
físicas de la simulación, que produce la sensación de impostura que está
implícita en las características de lo sublime en ciencia ficción.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
La película abandona pronto el sublime contemplativo inicial
para centrarse en el dinámico, la acción por la que los avatares humanos podrán
recuperar al poder de las máquinas: Neo logrará dominar el poder sublime de la
matriz. Y está historia no tiene nada que ver con el sublime intelectual, ya
dice el Oráculo que Neo “no es demasiado listo”.</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 14.0pt;">EL CIENCIAFICCIONAL SUBLIME FEMENINO. En la cima del
mundo.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Gran parte del reciente interés crítico en lo sublime ha
sido desde el punto de vista psicoanalítico.
Las etapas del sublime clásico se han trasladado fácilmente en las
etapas del complejo de Edipo freudiano. Bloqueo, retroceso, autodisciplina y
recuperación a través de la sumisión al supersensible pero racional orden de
las cosas se ha reestructurado como una estetización del alejamiento de la
madre por parte del niño y su eventual sumisión al padre. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
CR7, y yo tampoco, no estamos muy seguros que la explicación del
sublime desde este punto de vista sea una mejora sobre el simple punto de vista
estético. Además este modela ha sido
criticado desde el punto de vista feminista como una perpetuación del
falogocentrismo inherente en el modelo freudiano. <b>Patricia Yeager</b> ha propuesto
en su lugar un sublime femenino derivado de la psicodinámica de las
experiencias femeninas, diferentes del complejo androcéntrico de Edipo.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En el campo de la ciencia ficción se traduce en la narración
de una estética predominante imperial o dominante hacía el resto, invadiendo y
sometiendo a los aliens, en lugar de usar el punto de vista femenino que
conlleva el dialogo y el reconocimiento de la diferencia. Aunque este ha sido
el punto de vista dominante en el género, también existen narrativas
visionarias feministas, como por ejemplo <i>Mujer al final del tiempo</i>, de Piercy,
<i>La mano izquierda de la oscuridad</i>, de LeGuin, <i>Una puerta al océano</i>, de Joan
Slonczewski, <i>Lengua materna</i>, de Suzette Haden Elgin, <i>Dhalgren</i>, de Delany, y <i>En
la cima del munto</i>, de James Tiptree Jr., un alias de <b>Alice Sheldon</b>. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVwGak7xDPguxpSY5SlUy83p1PjSQUmye3GBn_sfoL8DxFxRr-6pNNLVKbXDwhjRzwsCraFP3ocU2AxIPH6djpz8uMAJR80BUqjXSC4j8LDXW_PVsTAgtnrbHVwefudJO-OS8GoFnWV9QG/s1600/upthewalls.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVwGak7xDPguxpSY5SlUy83p1PjSQUmye3GBn_sfoL8DxFxRr-6pNNLVKbXDwhjRzwsCraFP3ocU2AxIPH6djpz8uMAJR80BUqjXSC4j8LDXW_PVsTAgtnrbHVwefudJO-OS8GoFnWV9QG/s320/upthewalls.jpg" width="184" /></a>Esta última obra es un ejemplo excelente del uso del sublime
femenino en la forma propuesta por Yeager. La acción transcurre en tres mundos.
En los Estados Unidos contemporáneos, donde un grupo de discapacitados sociales
con poderes psíquicos realizan experimentos telepáticos. En el planeta Tyree,
donde sus habitantes se han adaptado a vivir en un gran torbellino que domina
el planeta, planeando en grandes mantos transparentes y comunicándose mediante
campos mentales. Y luego está el Destructor, una enorme entidad cósmica con
características de ser vivo y de máquina, compuesto de materia apenas más densa
que el vacío, que viaja por el cosmos aniquilando planetas. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
La solución de la trama llega gracias a la integración
de los humanos, los habitantes de Tyree y el propio Destructor, provocando una
de las más satisfactorias muestras de la visión sublime en ciencia ficción,
donde no se procede a una dominación tecnológica, sino que cada una de las
partes exige una comprensión como individuo autónomo. Cada suceso que hace
avanzar la trama incluye alguna forma de interpenetración, abrazando así un
punto de vista femenino por contraposición a la penetración masculina.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
La voz narrativa no se esfuerza por un lograr un dominio
sobre la naturaleza o la tecnología sino en alcanzar una unión empática de mentes,
cuerpos, percepciones y proyectos que disuelvan el dolor del aislamiento, de la
inadaptación y del sufrimiento de la vida.</div>
<br />
Y con esto terminamos con lo SUBLIME y seguimos la próxima semana con lo GROTESCO.<br />
<br />
Aquí tenéis el resto de entradas de la lectura compartida:<br />
<br />
<br />
<ul>
<li>Jueves, 4 de julio:<a href="http://www.fantasticaficcion.com/index.php/lectura-conjunta-seven-beauties-introduccion/"> Introduction: Science Fiction and this Moment</a>.</li>
<li>Jueves, 11 de julio:<a href="http://masficcionqueciencia.com/2013/07/11/neologismos-en-ciencia-ficcion/"> Primera Belleza: Fictive Neology</a>.</li>
<li>Jueves, 18 de julio: <a href="http://elalmohadondeplumas.wordpress.com/2013/07/18/novums-fictivos-esos-locos-locos-inventos/">Segunda Belleza: Fictive Novums.</a></li>
<li>Jueves, 25 de julio: <a href="http://www.leemaslibros.com/ciencia-ficcion-la-historia-futura">Tercera Belleza: Future History.</a></li>
<li>Jueves, 1 de agosto: <a href="http://ilium.qdony.net/?p=3481">Cuarta Belleza: Imaginary Science</a></li>
<li>Jueves, 8 de agosto: Quinta Belleza: The Science-Fictional Sublime</li>
<li>Jueves, 15 de agosto: Sexta Belleza: The Science-Fictional Grotesque</li>
<li>Jueves, 22 de agosto: Séptima Belleza: The Technologiade.</li>
<li>Jueves, 29 de agosto: Concluding Unscientific Postcript: The Singularity & Beyond</li>
</ul>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-71187313736194683562013-07-09T10:12:00.002+02:002013-07-09T10:12:39.786+02:00Lanzamiento del sello VerdHugos<div class="im" style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzRjeIuSczDv9K8AFTSVp9tkx7EG4OOrGH7QDp8UQUThNwinnRqUiM5Cp0oOfgwJCoWTX2SmgO7giCl-4ijZbkaWQdht7eCBl8APX89-1VMqzPravYtqWLuKk4iZ_nJfINwPOujTS4fzUP/s1600/wall_hd2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzRjeIuSczDv9K8AFTSVp9tkx7EG4OOrGH7QDp8UQUThNwinnRqUiM5Cp0oOfgwJCoWTX2SmgO7giCl-4ijZbkaWQdht7eCBl8APX89-1VMqzPravYtqWLuKk4iZ_nJfINwPOujTS4fzUP/s400/wall_hd2.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Antes de que os vayáis de vacaciones queremos lanzar la que sin duda es la mayor novedad del año: ¡el sello <a href="http://verdhugos.blogspot.com.es/">VerdHugo</a>s!<br />
<br />
<a href="https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=37842e7af5&view=att&th=13f376b0ff442895&attid=0.2&disp=thd&realattid=f_hhu8chmr1&zw" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="sello3.gif" border="0" height="200" src="https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=37842e7af5&view=att&th=13f376b0ff442895&attid=0.2&disp=thd&realattid=f_hhu8chmr1&zw" width="200" /></a>No, no vamos a vender ni editar nada. Ni siquiera nuestro <a href="http://verdhugos.blogspot.com.es/">podcas</a>t, si podemos evitarlo. Este es un sello de lectores, para lectores.<br />
<br />
La idea es simple (lógico: es nuestra). Ya nos conocéis a los cuatro. Ya sabéis de qué pie cojea cada uno, quién coincide más con vuestros gustos y quién menos. Si uno de nosotros recomienda una novela, es casi seguro que será un buena novela. Casi.<br />
¿Pero si la recomendamos los cuatro?<br />
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
El sello VerdHugos se otorgará sólo a aquellos libros, antiguos y nuevos, que, de manera unánime, se consideren excelentes por los cuatro VerdHugos. Sobresalientes. Estupendos. Libros que todo el mundo debería leer. No basta con que sean buenos o notables: han de destacar. Tenemos muchos candidatos y por supuesto escucharemos vuestras sugerencias. Stay tuned!</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
Para ilustrar el concepto, hemos rogado al excepcional <a href="http://hansard.es/">Javier Hansard</a>, nuestro artista favorito, que diseñara una imagen para la ocasión. ¡Y nos ha creado varias! El sello VerdHugos se pone en marcha. La semana que viene, el primer título al que se lo otorgamos. Se aceptan apuestas.</div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
<img height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWCIEuek_xZZC9uQN19NHyoS8w9B51u9JIX6CIVtw3Rz6KxBvsd8SMlLMFg3Nz_2eKoy1xm5DEKb8E2Wute2O2JPwp9y5NgVb2EvrK3RkgHc55oVULhEMbhQZuHw_UfW7XgRlD0SWX5N4E/s640/WallpaperVerdHugos.jpg" width="640" /></div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-42987553581519233332013-06-28T21:15:00.001+02:002013-06-28T21:15:38.318+02:00Lectura compartida: The Seven Beauties of Science Fiction<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img src="https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/v/1063188_10151734189619740_1734259078_n.jpg?oh=21f7aa425a35b81506a855f1609e373c&oe=51CFBB3D&__gda__=1372657999_23fd69020735e1d241ace9a5fdb11795" /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
En <a href="https://www.facebook.com/pages/El-Fantascopio/500741706660075">El Fantascopio</a> hemos empezado un proyecto, la lectura conjunta de <a href="http://www.goodreads.com/book/show/5925031-the-seven-beauties-of-science-fiction">The Seven Beauties of Science Fiction</a>, de Istvan Csicsery-Ronay, Jr.</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
La idea es leer cada semana un capítulo, y luego comentarlo en profundidad hasta la próxima semana. Este es el calendario que nos hemos propuesto:</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 4 de julio: Introduction: Science Fiction and This Moment</div>
<br />
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 11 de julio: First Beauty: Fictive Neology</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 18 de julio: Second Beauty: Fictive Novums</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 25 de julio: Third Beauty: Future History</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 1 de agosto: Fourth Beauty: Imaginary Science</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 8 de agosto: Fifth Beauty: The Science-Fictional Sublime</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 15 de agosto: Sixth Beauty: The Science-Fictional Grotesque</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 22 de agosto: Seventh Beauty: The Technologiade</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Jueves, 29 de agosto: Concluding Unscientific Postscript: The Singularity & Beyond.</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
Estáis todos invitados a comentar y discutir los temas.</div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-64927731276444539712013-06-18T08:30:00.000+02:002013-10-08T10:24:41.797+02:00WOOL<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHaOOC3i87wGWLCEgSLD6hm8kWBj-GxmmPufNbT40TAenKZz2m84v9xizj-wfCWprxMaRQRxdd9piA6mM_aWmvFgQudZTeVcCN2KnYVq8pGnnFaBbv3iy-RwjiFrsOfJw7C1zgrD4BUy1m/s1600/WOOL_hi+res.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHaOOC3i87wGWLCEgSLD6hm8kWBj-GxmmPufNbT40TAenKZz2m84v9xizj-wfCWprxMaRQRxdd9piA6mM_aWmvFgQudZTeVcCN2KnYVq8pGnnFaBbv3iy-RwjiFrsOfJw7C1zgrD4BUy1m/s320/WOOL_hi+res.jpg" width="211" /></a></div>
Te imaginas vivir en un rascacielos, bueno en un rascatierras, que fuera único y que no pudieras salir jamás; es más, hablar de salir te condena automáticamente a la expulsión y la muerte, pues el exterior es abrasivo, tóxico, mortal. Y aun así, curiosamente, todos los condenados, antes de caer muertos limpian los sensores que permiten la visión del paisaje infernal desde el interior del silo.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Pues eso es Wool, una distopia; la vida dentro en un silo subterráneo, de unos 150 pisos, donde los viajes duran días, subiendo y bajando sin descanso por una escalera. Una escalera que es el único modo de comunicación entre las plantas, el único camino de transporte, un río de viajeros que sube y baja sin fin. (bueno, la duración de los viajes cojea un poco pero y lo bien que queda; además, si la escalera está abarrotada tienes que ir despacio).</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Hugh Howey empezó publicando Wool_1 y empujado por la demanda continuó la serie y después se publicó esté Omnibus que contiene los cinco primeros relatos y cierra el arco argumental. Ligeramente basado en Romeo y Julieta (lo se por que Howey nos lo restrega por las narices, no os creáis), y con un toque de Robinson Crusoe, Viernes incluido, y los Robinsones Suizos de paso; Wool nos muestra la lucha por el control del silo y por descubrir lo que ocurrió. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Los dos primeros relatos plantean la situación y te dan la información necesaria para comprender la dinámica del silo, el equilibrio de los poderes, las diferentes secciones que lo componen, y las primeras preguntas. ¿No hay ascensores?, pero que mierda de arquitecto diseñó esto; ¿los mensajes se entregan en mano?, ¿qué sólo el Sheriff tiene radio?, ¿para que necesitan un departamento de informática en un silo aislado sin ningún contacto exterior? Será complicado llevar la cuenta de los habitantes.</div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaYi_OROqIQtfmoA6j1L03yg8kwHvjOvDCdTEGG691Y8d_gr00PT16q_BTKL2ONpvSAdJynO-ubLvN5t4IInsQ1ySV9EI9HQdVgsZrGe__vzjFy0Qfr1RYYvzfFFfTm_jOmGYbBSkB7BQt/s1600/Hugh-Howey.jpg_width612.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaYi_OROqIQtfmoA6j1L03yg8kwHvjOvDCdTEGG691Y8d_gr00PT16q_BTKL2ONpvSAdJynO-ubLvN5t4IInsQ1ySV9EI9HQdVgsZrGe__vzjFy0Qfr1RYYvzfFFfTm_jOmGYbBSkB7BQt/s320/Hugh-Howey.jpg_width612.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
Pero no os preocupéis, todas las preguntas tienen respuesta. Poco a poco, con buen sentido del ritmo, Howey nos va suministrando la información y desvelando los misterios. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Este es el punto fuerte de esta historia, la explicación y el descubrimiento de como se ha llegado a esta situación, y que se puede hacer a partir de ahí. ¡Disfrutadla!</div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-42138178388986506332013-06-03T08:30:00.000+02:002013-06-03T09:24:09.728+02:00EstanteríasAlgunos fantascopistas hemos pensado hacer un meme, en este caso un meme fotográfico. Vamos a enseñar nuestras estanterías, allí donde se acumulan libros y libros que en algún momento de nuestra vida querríamos leer y no sabemos si podremos, ya que The Pila avanza inexorable, así como libros que ya ocupan un lugar en nuestra memoria.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs72rJ_6obcSeOz0C08pM4nKCoalRVq1Cdz6hX7n1Cw0QeL6qqSWj8ZvH1UpIl29A4zVuRdfxy_4gFKeEOZxcQflXGrCgzLWkSwowbQr9CnW143Yx-GG0qDL22LzQSC-TJNgb2S0jx-WRp/s1600/_DSC3398.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs72rJ_6obcSeOz0C08pM4nKCoalRVq1Cdz6hX7n1Cw0QeL6qqSWj8ZvH1UpIl29A4zVuRdfxy_4gFKeEOZxcQflXGrCgzLWkSwowbQr9CnW143Yx-GG0qDL22LzQSC-TJNgb2S0jx-WRp/s320/_DSC3398.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Esta es una vista de la colección de Martínez Roca, en primer plano; detrás, apenas visible, las revistas de Asimov's, y detrás y estás ya invisibles, mi colección de Nueva Dimensión.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrExo9aEoZWCgXI_2x1Iq6JmPe0PnCYXmsFkx2GbcLatSD2JEzuxlZKcMAXxYWhQ_zPCpmMXTpyutJ4ljmxkPmVLE6OqMWFmq6yQtvecoISldjRKFReANdJ-a9G6ddtr_7JeX-hQaswQht/s1600/_DSC3399.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrExo9aEoZWCgXI_2x1Iq6JmPe0PnCYXmsFkx2GbcLatSD2JEzuxlZKcMAXxYWhQ_zPCpmMXTpyutJ4ljmxkPmVLE6OqMWFmq6yQtvecoISldjRKFReANdJ-a9G6ddtr_7JeX-hQaswQht/s320/_DSC3399.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Aquí tenemos los Minotauro y, detrás claro y sin visibilidad, parte de Nova, de Ediciones B.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguiWDEu31Cqc_WUM4hL3Sm-91WHO79FZmsKWUD4YIJUu8XO0hRpSH55VF40CPtXFMNt1lOM4nF2Yi8UfAh3iACPMn7QqIEEUtZmsZmeq-uJVsnrh-5Ch0xLYQGIzYD887tRt7mr2FnV_2D/s1600/_DSC3400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguiWDEu31Cqc_WUM4hL3Sm-91WHO79FZmsKWUD4YIJUu8XO0hRpSH55VF40CPtXFMNt1lOM4nF2Yi8UfAh3iACPMn7QqIEEUtZmsZmeq-uJVsnrh-5Ch0xLYQGIzYD887tRt7mr2FnV_2D/s320/_DSC3400.jpg" width="301" /></a></div>
<br />
Batiburrillo general, como veis soy la mar de ordenado, y Superficción al fondo, primera y segunda época.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMKJYlTnkGKtPK0F4SpgVuSNks2jOnw7MGxpw-w_4BSNaQQZ8JeBS89HTTtOGRAgIbUZ9amn2lcfiJsyxQzUy-jmWDEq3WLj03NwHZiqKPw43b3bDnpiXtQoTLLEOzaooeLEjodpXgV-gm/s1600/_DSC3401.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="186" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMKJYlTnkGKtPK0F4SpgVuSNks2jOnw7MGxpw-w_4BSNaQQZ8JeBS89HTTtOGRAgIbUZ9amn2lcfiJsyxQzUy-jmWDEq3WLj03NwHZiqKPw43b3bDnpiXtQoTLLEOzaooeLEjodpXgV-gm/s320/_DSC3401.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Alcor y fantasía de Martínez Roca y Timun Mas, detrás más fantasía de Martínez Roca y Timun Mas. Si es la Dragonlance, también he leído eso.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Hkgza_Ym7l6OnQiY9rrt3jRLiO8rip38O0OiS2tvljXbPpXqMqUHa-YO9z8-VXhnYN14WKZOwo7OXzjXWwPkbqO7HvL31Eg-MxHWFFRjfh2JZ2CzQq8g4Ro8wGN0JMCtrlpgPVI5vkuG/s1600/_DSC3402.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2Hkgza_Ym7l6OnQiY9rrt3jRLiO8rip38O0OiS2tvljXbPpXqMqUHa-YO9z8-VXhnYN14WKZOwo7OXzjXWwPkbqO7HvL31Eg-MxHWFFRjfh2JZ2CzQq8g4Ro8wGN0JMCtrlpgPVI5vkuG/s320/_DSC3402.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Más fantasía de Martínez Roca, Dios parece que esa gente copaba el mercado, y debajo Edhasa y la colección Cronos, de Destino.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYduq88IJ5rDTaFmjqs74hqY5P1Nb0A1CE479AlOch0ofeTmR2HRjx1KVnKxh-J08g0m69M0BnDt71NN0kDBXNfeA5Io0U1MmJ1q_I_ca1otDfMRFH3iNk0AVf8Eawva_EGmOeoe2sIEjW/s1600/_DSC3403.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="146" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYduq88IJ5rDTaFmjqs74hqY5P1Nb0A1CE479AlOch0ofeTmR2HRjx1KVnKxh-J08g0m69M0BnDt71NN0kDBXNfeA5Io0U1MmJ1q_I_ca1otDfMRFH3iNk0AVf8Eawva_EGmOeoe2sIEjW/s320/_DSC3403.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Aquí tenemos otro batiburrillo, con Etiqueta Futura, de Jucar, detrás.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfFI1tfZ0VxBerfST8_levmJn70wtPls3xJhUSeqOryu_jjt1_u8A1kC30Cliy_74xwvKg3DESmEPGQqz-Jl6WGvNYwOFJhnquLvSvHbPpt5pKNP2VZGvtWrgH__2MYdI2geyAgNRJT05X/s1600/_DSC3408.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="151" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfFI1tfZ0VxBerfST8_levmJn70wtPls3xJhUSeqOryu_jjt1_u8A1kC30Cliy_74xwvKg3DESmEPGQqz-Jl6WGvNYwOFJhnquLvSvHbPpt5pKNP2VZGvtWrgH__2MYdI2geyAgNRJT05X/s320/_DSC3408.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Un poco de todo, horror, comics y tutifruti variado.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyw34ewcp5i5mLWUO6W9MCB312NpvWpjscCjRMegY9thP0MsaBXQ6RLEG3umsmD7UMzvr-xnIABQCge3wcMLozuiNHpMt9f2BEy-wIYKBYn1GFNmAW6_dFkqfpg-b4P_fb8UUq4h6TP5fl/s1600/_DSC3404.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyw34ewcp5i5mLWUO6W9MCB312NpvWpjscCjRMegY9thP0MsaBXQ6RLEG3umsmD7UMzvr-xnIABQCge3wcMLozuiNHpMt9f2BEy-wIYKBYn1GFNmAW6_dFkqfpg-b4P_fb8UUq4h6TP5fl/s320/_DSC3404.jpg" width="211" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Y por último, este es el aspecto general del fondo de catálogo. Todo muy bien archivado en sus archivadores, que aquí no se aprecia pero va siguiendo pared tras pared.<br />
<br />
Las novedades y The Pila crece ahora en el kindle, gracias a dios, porque ya me quedaba sin paredes y la convivencia empezaba a resentirse, la gata ya no sabía donde meterse.<br />
<br />
Aquí teneís otros fantacopistas y más estanterías:<br />
<br />
<a class="_553k" href="http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fsentidodelamaravilla.blogspot.com%2F2013%2F06%2Fshow-me-your-books-meme.html&h=5AQFfH1Gz" rel="nofollow" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 10.833333015441895px; line-height: 11.666666030883789px; padding: 1px 0px; white-space: pre-wrap;" target="_blank">http://sentidodelamaravilla.blogspot.com/2013/06/show-me-your-books-meme.html</a><br />
<br />
<a href="http://www.leemaslibros.com/show-me-your-books-meme">http://www.leemaslibros.com/show-me-your-books-meme</a><br />
<br />
<a class="_553k" href="http://ilium.qdony.net/?p=3378" rel="nofollow" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13.333333015441895px; line-height: 14.166666030883789px; text-decoration: none;" target="_blank">http://ilium.qdony.net/?p=3378</a><br />
<br />
<a class="_553k" href="http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.fantasticaficcion.com%2Findex.php%2Fshow-me-your-boo-ks-meme&h=wAQGll3kv" rel="nofollow" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 10.833333015441895px; line-height: 11.666666030883789px; padding: 1px 0px; white-space: pre-wrap;" target="_blank">http://www.fantasticaficcion.com/index.php/show-me-your-boo-ks-meme</a><br />
<br />
<a class="_553k" href="http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fdeprisa-deprisa.blogspot.com.es%2F2013%2F06%2Fshow-me-your-boo-ks-meme.html&h=5AQFfH1Gz" rel="nofollow" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 10.833333015441895px; line-height: 11.666666030883789px; padding: 1px 0px; white-space: pre-wrap;" target="_blank">http://deprisa-deprisa.blogspot.com.es/2013/06/show-me-your-boo-ks-meme.html</a><br />
<br />
<a class="_553k" href="http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fblogs.libros.com%2Fliteratura-ciencia-ficcion%2F2013%2F06%2F03%2Fshow-me-your-boo-ks-meme%2F&h=BAQEpcBgE" rel="nofollow" style="background-color: white; color: #3b5998; cursor: pointer; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px;" target="_blank">http://blogs.libros.com/literatura-ciencia-ficcion/2013/06/03/show-me-your-boo-ks-meme/</a><br />
<br />
<br />JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-50720250947576892292013-05-19T08:00:00.000+02:002013-05-19T08:00:04.998+02:00El adepto de la reinaEsta entrada es una colaboración al especial que odo, en el blog <a href="http://sentidodelamaravilla.blogspot.com.es/">Sense of Wonde</a>r, dedica a la editorial <a href="http://www.sportularium.com/">Sportula</a>; así que me he levantado de mi butaca de lectura y me he arrastrado hasta el teclado para intentar reseñar "El adepto de la reina", de <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Rodolfo_Mart%C3%ADnez">Rodolfo Martínez</a>.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggTHFfZxsYM6qkrZ-fL6O65BTjyu2zTng0P8A-yp3RTokJXjI0V0_dyx1xEAFDl08D3f7Mzi6IDE-AbFdqEIwjtBPSZXLvMCmp23VOkrNJqsxCCrihdzZ9HFa5NdWIeEAH8DWWOOeAZKZe/s1600/descarga.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggTHFfZxsYM6qkrZ-fL6O65BTjyu2zTng0P8A-yp3RTokJXjI0V0_dyx1xEAFDl08D3f7Mzi6IDE-AbFdqEIwjtBPSZXLvMCmp23VOkrNJqsxCCrihdzZ9HFa5NdWIeEAH8DWWOOeAZKZe/s1600/descarga.jpg" /></a>Érvinder es un mundo dividido en dos bloques y hay una guerra fría entre ellos. ¿Os suena?, espero que sí, por que refleja nuestro mundo en los años 50 y 60, y en este mundo en guerra los espías son las piezas que juegan la partida.<br />
<br />
Con la misma idea que en sus novelas de Sherlock Holmes, en este trabajo Rodolfo Martínez usa a Bond ... James Bond, digo, esto, Brandan ... Yáxtor Brandan, adepto empírico del reino de Alboné, al servicio de su majestad la reina, el mejor espía del reino, y a la vez un arma creada por sus superiores sin moral ni empatía, un psicópata perfecto. Salen todos, M, Q, Spectra, ... bueno no, me falta Moneypenny, lástima.<br />
<br />
El mundo de Érvinder es una mezcla del Imperio Romano con la Inglaterra victoriana, que basa su funcionamiento en los "mensajeros", una especie de nanotecnología biológica que permite a los habitantes realizar toda suerte de tareas, y para las que unos están más dotados que otros. Evidentemente Yáxtor es el más dotado para ello y su control de los mensajeros es superior al de cualquiera.<br />
<br />
Los mensajeros son la base de todo el mundo y, claro está, su debilidad más pronunciada, así que cuando una organización secreta, ajena a las dos grandes potencias, amenaza con acabar con ellos, usando una bomba de Malas Noticias robada a los occidentales, Yáxtor Brandan entra en acción.<br />
<br />
La ambientación del mundo brilla por su ausencia (las descripciones son casi inexistentes), pero su asimilación a la época de los 50, y su inspiración romana y victoriana, consigue que nos sintamos cómodos y que asumamos el entorno con facilidad, con sus esclavos, sus dirigibles, y sus inicios de industrialización y el uso incipiente de armas de fuego. La mayoría de las luchas son a espada, en las que, ejem, si, si, Yáxtor es un maestro.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjioOhEsxlbb_QJBAMCuLgPjXgStLGpmYfxKgVlw1rxSyQUkC9B2dhbe_X5huJ9cJ2DqkeAFtrzCOJ6W2YJWHfiyA27uydc8_6VWe3xUlvUUFSaxswWB14OMMICbLgwvzs5kmQ00crX7HQj/s1600/descarga+(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjioOhEsxlbb_QJBAMCuLgPjXgStLGpmYfxKgVlw1rxSyQUkC9B2dhbe_X5huJ9cJ2DqkeAFtrzCOJ6W2YJWHfiyA27uydc8_6VWe3xUlvUUFSaxswWB14OMMICbLgwvzs5kmQ00crX7HQj/s200/descarga+(1).jpg" width="133" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Rodolfo Martínez</td></tr>
</tbody></table>
Después de un inicio dubitativo (hay un capítulo clavado a Don Juan Tenorio), la novela escoge su estilo y se convierte en un thriller de espías de toda la vida. Y aquí es donde sobresale Yáxtor; Rodolfo Martínez coge a James Bond, y lo lleva un paso más lejos, lo convierte en un ser amoral y sin sentimientos, quiero decir más incluso que Bond, pero a la vez consigue que el lector no lo aborrezca, por que Yáxtor es inocente, es una víctima del sistema, creado para que sea como es, sin que pueda evitarlo.<br />
<br />
Yáxtor manipula, viola, asesina y usa todos los recursos a su alcance para terminar con el enemigo. Gracias a sus mensajeros y a su control sobre ellos, conquista mujeres a las que les crea una adicción física a su presencia, manipula su apariencia física, y cuando está a punto de perecer y ha usado a casi todos los mensajeros de su cuerpo, una imagen de su pasado aparece en su cerebro, y es así como tirando del hilo, Brandan descubre la manipulación que ha sufrido.<br />
<br />
La novela consigue un ritmo ágil y rápido y resuelve casi todas las incógnitas planteadas, dejando para una segunda sesión, los suficientes enigmas como para que quieras seguir con la serie. ¿Qué pasará con Yáxtor ahora que ha descubierto la manipulación? ¿Continuará al servicio de su Reina?<br />
<br />JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-26473465205820800142013-02-08T09:00:00.000+01:002013-02-08T09:25:15.590+01:00Alif The Unseen<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVCNn0nUUPlYmbDMc9N-LVmKuwMQnuwybtcz1RxhkGMURvlDONebPakt-8pgpYArrxvQ5_VhJvoyzYBULaq3nD9LTEP6OL1sHjb1jypbMlsAQxB5QcdmzO3AcPwd6WCTf2jLyNOEzdqnsp/s1600/alif.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVCNn0nUUPlYmbDMc9N-LVmKuwMQnuwybtcz1RxhkGMURvlDONebPakt-8pgpYArrxvQ5_VhJvoyzYBULaq3nD9LTEP6OL1sHjb1jypbMlsAQxB5QcdmzO3AcPwd6WCTf2jLyNOEzdqnsp/s1600/alif.jpg" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;"><b>Título</b>: Alif the Unseen</span><br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><b>Autor</b>: G. Willow Wilson</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><b>Editorial</b>: Corvus Books</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Menudo bloggero estoy hecho, abro un
blog y no me acuerdo ni de actualizarlo. Bueno, a ver si podemos
remediarlo.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A estas alturas del año, acostumbro a
centrarme en títulos nominables para los premios Hugo, y buscando
por la web encontré buenas referencias sobre este, Alif the Unseen.
Parecía seguir la moda actual de escenarios orientales, aunque el
libro está escrito en 2010, y tenía pinta interesante. A por él.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcVpmXbloBATq1nk8-jcWZ-Xf2vx9Fx_IAf4MV3znhWKxhUdkxHf3bu1xyKxk_wSyJQZzyKEBRw2-PIW9OTTwIb_Z-npBLSpJWLGNwFcR_-8pkDu5pZqwt4bSBWtxNTIi086YKc8WSHA2Y/s1600/alif1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcVpmXbloBATq1nk8-jcWZ-Xf2vx9Fx_IAf4MV3znhWKxhUdkxHf3bu1xyKxk_wSyJQZzyKEBRw2-PIW9OTTwIb_Z-npBLSpJWLGNwFcR_-8pkDu5pZqwt4bSBWtxNTIi086YKc8WSHA2Y/s200/alif1.jpg" width="133" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Primero busque información sobre el
autor, <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/G._Willow_Wilson">G. Willow Wilson</a>, pues resulta que es una autora, americana, que vive en El
Cairo después de convertirse al Islam. Sus trabajos más conocidos son
los comics Cairo y Air, y de este último tengo buenas referencias.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Pero vamos al libro. La acción transcurre en un
estado indeterminado de Oriente Próximo, un estado totalitario con
censura y control policial; el protagonista es un joven hacker
antisistema, Alif, que se dedica a vender seguridad y protección
informática a cualquiera que no quiera estar supervisado por el estado, bloggers, grupos religiosos, grupos ateos, cualquiera, sin importarle su orientación
política o religiosa.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
La historia empieza cuando Intisar, una
joven árabe de clase alta, rompe la relación que sostenía con Alif, ya que
su padre ha concertado su matrimonio; despechado Alif crea un programa capaz de reconocer su firma digital, sea cual sea el ordenador que use, y que impide que Alif pueda verla y así recordar su existencia. El jefe la seguridad
informática estatal, La Mano, descubre el programa y como es normal
se siente sumamente interesado en un programa capaz de detectar a las
personas, independientemente de su punto de conexión y del ordenador que usen. Vamos, el sueño de
cualquier agente de contraespionaje, y así empieza la persecución. Alif
huye con la ayuda de la "vecina de al lado" y compañera infantil de
juegos, Dina, y en su huida tropezarán con Vikram, El Vampiro, un djinn.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Se compara a la novela con Snowcrash,
de Stephenson, aunque yo no le veo ninguna relación, hay ordenadores
pero no hay ningún mundo virtual ni nada parecido. La tecnología es
la actual sin ningún avance significativo. En cambio, veo muchos más
detalles de Harry Potter, aunque el tono sea totalmente diferente; el
callejón Diagon está fusilado directamente.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Los personajes están muy conseguidos,
tanto Alif, como Intisar y Dina, están bien dibujados, Vikram también está muy bien, pero en cambio los demás
seres fantásticos son apenas esbozos y su comportamiento ridículo, pero ¡hey!, son genios, a saber si se comportarán así
de normal.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Otro gran acierto del libro, es
precisamente otro libro, Los mil y un días, la contrapartida de los
genios a Las mil y una noches, con sus cuentos en el mismo estilo
pero protagonizados tanto por humanos como por seres fantásticos y que es el centro sobre el que gira la trama. Tanto Alif como La Mano usan el libro como fuente de inspiración para sus programas y el control de la red informática.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
Esta lucha por el control de
la red y el nuevo paradigma de programación, no terminan de
convencerme en absoluto, pero lo peor es el intento adoctrinador del
libro, parecido a Las crónicas de Narnia, de C. S. Lewis, que presenta a la
religión sólo en su cara más amable. Dina especialmente es sin duda la
persona más inteligente y sensata, y en cambio se pliega
inmediatamente a las iniciativas sin demasiado sentido ni reflexión
de Alif. Dina, además, que opto por el velo a los 12 años, es el
ejemplo perfecto de mujer devota, enfrentado su personaje directamente al de Intisar, sexualmente activa y sólo ligeramente religiosa, a pesar de
ser una familia de pura raza árabe; al contrario de Dina, que tiene
ascendencia egipcia. Y no hablemos de La Mano o los nobles de sangre real, directamente pecadores y destinados al infierno.</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
A pesar de sus males, es una lectura
entretenida y amena con la que pasar un buen rato.</div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-65150634770828697902013-01-16T10:30:00.000+01:002013-01-16T10:30:00.309+01:00The Brides of Rollrock Island<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivInVHZOqM35o7UTcyN7uSI3I3SI6cA6m6mhaQJJkVYutXq2nXvLl16Yvx4K9trykMxYDM8UxGE31XMUmozB7d4bOzGIe_55IZ3Zxuoumtp02zXDwXEelH4xxdRj_EaJV3zhwzFC8K_M35/s1600/brides1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivInVHZOqM35o7UTcyN7uSI3I3SI6cA6m6mhaQJJkVYutXq2nXvLl16Yvx4K9trykMxYDM8UxGE31XMUmozB7d4bOzGIe_55IZ3Zxuoumtp02zXDwXEelH4xxdRj_EaJV3zhwzFC8K_M35/s200/brides1.jpg" width="140" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Margo Lanagan es una escritura australiana de la que no
había oído hablar nunca hasta que leí una <a href="http://scotspec.blogspot.com.es/2012/09/book-review-brides-of-rollrock-island.html">reseña</a> de "The Brides of
Rollrock Island" que me llamó la atención. La novela cuenta la historia de
las mujeres de Rollrock pero no de unas mujeres cualquiera, sino de las
mujeres-foca. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Misskaella es la última bruja de Rollrock y tiene el poder
de convertir a las focas en bellísimas mujeres. Mujeres que mientras sus
esposos posean su antigua piel de foca las poseen también a ellas.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBYDyLGh0fr8wh-_TIL4neog7tnZ6D3cLHZ5OXii9m9iPSRhhQqgJEWNzWtOO8hCercX7907JxY2qFB2MkwDRzsAxAFDLEiGglB7DWcw7wKx4YK9aeGOhoCPQv_g6EazpgBmdi3TdnmAFv/s1600/brides2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBYDyLGh0fr8wh-_TIL4neog7tnZ6D3cLHZ5OXii9m9iPSRhhQqgJEWNzWtOO8hCercX7907JxY2qFB2MkwDRzsAxAFDLEiGglB7DWcw7wKx4YK9aeGOhoCPQv_g6EazpgBmdi3TdnmAFv/s200/brides2.jpg" width="135" /></span></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">A partir de esta premisa y con un ritmo pausado, Margo
Lanagan va desarrollando la historia de Rollrock a través de diferentes puntos de vista, mostrando el precio que se tiene que pagar para conservar un modo de vida al margen del mundo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Misskaella nos cuenta la historia de una niña diferente, sus problemas y finalmente su conversión en bruja; Daniel Mallet y su hijo Dominic nos dan el punto de vista masculino de la vida en Rollrock, el irresistible deseo de una mujer-foca; Bet Winch en cambio nos muestra el punto de vista de una esposa tradicional y los conflictos familiares que genera la situación. </span><br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Con una prosa de un
regusto arcaico y gran fuerza descriptiva nos relata la vida en una pequeña isla,
las correrías de los niños, la fuerza del viento, la espuma del mar, las
tormentas de invierno, la frugal vida de un pequeño pueblo isleño antes de la
llegada de la vida moderna. Y no sólo eso, también la soledad, la dureza del
clima, la maledicencia de la gente que convierte a una frágil niña en una
vengativa bruja.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Todos los hombres de Rollrock quieren una mujer-foca. Esta es la excusa de Margo para explorar el conflicto entre dos tipos de vida. La vida en el continente y la vida en la isla, un estilo de vida moderno y otro apegado a sus tradiciones, unas mujeres dinámicas y emprendedoras y otras sujetas a sus deberes caseros y sin poder elegir su destino.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">La autora consigue que nos sumerjamos en una pequeña isla que yo imagino en el mar del Norte, que sintamos el viento cortando la piel, pero que gocemos del brillo del sol en la arena de la playa, y que suframos el conflicto de un ser humano que no tiene opciones para escoger. No se si se nota, pero me ha gustado.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-64158641477673130312013-01-01T00:01:00.000+01:002013-01-01T00:17:01.995+01:00Propósitos para 2013Pasada ya la fecha límite y habiendo fracasado mi última esperanza (malditos Mayas), me he quedado sin excusas para no publicar un blog. ¡Vosotros lo habéis querido!<br />
<br />
Mi primer post y que mejor tema que los propósitos lectores para 2013, gracias a (o por culpa de) <a href="http://sentidodelamaravilla.blogspot.com/2013/01/buenos-propositos-cinco-clasicos-que.html">odo</a> que propuso el meme y junto con <a href="http://ilium.qdony.net/?p=3155">qdony</a>, <a href="http://www.leemaslibros.com/propositos-para-2013">leemaslibro</a>s y <a href="http://sinsolapas.blogspot.com/2013/01/cinco-propositos-lectores-para-2013.html">cagafo</a>, aquí tenéis mis obsesiones para 2013:<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjpvlBLWb-34ewZZdCt_kRUClZz7aCutvoju8nyJeRwdPDuf8Vbt_quLSDlaujEbpwVRzxLi2L9zw3LTonL2ePh-0fWum0l59TcSjTc5b6Cqp0bu43axRyel83U5MWJxMKUCfvVAgrJQfo/s1600/n1524.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjpvlBLWb-34ewZZdCt_kRUClZz7aCutvoju8nyJeRwdPDuf8Vbt_quLSDlaujEbpwVRzxLi2L9zw3LTonL2ePh-0fWum0l59TcSjTc5b6Cqp0bu43axRyel83U5MWJxMKUCfvVAgrJQfo/s200/n1524.jpg" width="132" /></a><br />
1.- <b>Leer más clásicos.</b> No me refiere sólo a ciencia ficción o fantasía que también, sino en general. Por ejemplo, no he leído Moby Dick en inglés y me apetece mucho, además hay una iniciativa en marcha de una gran lectura de <a href="http://www.mobydickbigread.com/">Moby Dick</a>, que me va a permitir leer y escuchar al mismo tiempo y de paso mejorar mi oído inglés (y falta que le hace). También tengo pendientes un montón de escritores clásicos que nunca he leído o he leído mal (en tiempos escolares vaya) y los quiero recuperar. Otro ejemplo y que me han recomendado vivamente es está novela de H.G. Wells, <a href="http://www.gutenberg.org/ebooks/775">The Sleeper Awakes.</a> Una distopía de uno de mis escritores favoritos.<br />
<br />
<br />
<br />
2.- <b>Leer más escritores nacionales.</b> Suena raro pero es verdad, leo mucho y en cambio he leído muy poco del panorama nacional. Estoy pensando concretamente en Javier Marias, Juan Goytisolo, Rafael Sánchez Ferlosio, Enrique Vila-Matas, Albert Sánchez Piñol, y acepto más sugerencias.<br />
<br />
<br />
3.- <b>Leer menos.</b> O, mejor dicho, leer mejor y, a no ser que seas un genio, ésto implica leer menos y reflexionar más en lo que lees. Pasar de ser un lector pasivo a ser un lector activo. También implica que los libros que no te hacen reflexionar es mejor dejar de leerlos, una asignatura que tengo muy pendiente. Me cuesta horrores dejar un libro inacabado.<br />
<br />
<br />
4.- <b>Escribir un blog</b>. Bueno, ésto al menos lo estoy cumpliendo. Este propósito enlaza con el anterior, una forma de leer mejor (o eso creo) es obligarte a escribir tus reflexiones sobre los libros que has leído (otra cosa es que eso le importe a alguien, pero lo hago en mi propio interés no en el vuestro, lo siento (mentira) ).<br />
<br />
<br />
5.- Por último, continuar con el divertidísimo placer de seleccionar y votar en los Premios Hugo, y hablar de esta experiencia junto con mis amigos en el <b><a href="http://verdhugos.blogspot.com.es/">podcast de los VerdHugos</a>.</b><br />
<br />
<br />
Y, además, hacer dieta, hacer ejercicio, dejar de fumar (¡anda! éste no que no fumo) ... y toda una serie de propósitos que sabemos que no voy a cumplir.<br />
<br />
<br />JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-384902221601420225.post-68250940190502717862012-08-07T07:49:00.000+02:002012-10-29T20:56:52.948+01:00Lorem Ipsum<br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghngSDxOI7IWF86skG7DyNAUW_70KCAQW9wEre_LqGJD-tUBGmyFRsUL2VjnTuKQWyt4kp7VTH4c_3UxtxdijSI62nUThizF36fDMdrobd9aFJz1tuZfwyIKqzTeStTaPXrt6v8PPXdClL/s1600/Frazetta~Death~Dealer.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghngSDxOI7IWF86skG7DyNAUW_70KCAQW9wEre_LqGJD-tUBGmyFRsUL2VjnTuKQWyt4kp7VTH4c_3UxtxdijSI62nUThizF36fDMdrobd9aFJz1tuZfwyIKqzTeStTaPXrt6v8PPXdClL/s200/Frazetta~Death~Dealer.jpg" title="Death Dealer" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Death Dealer</td></tr>
</tbody></table>
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus ut neque velit, sit amet fringilla neque. Donec adipiscing porttitor arcu, in adipiscing magna rhoncus id. Vivamus quis dapibus tortor. Aliquam a adipiscing enim. Vivamus urna lorem, convallis vitae volutpat aliquam, aliquet non ligula. In pretium odio in quam sodales vel suscipit magna feugiat. Praesent eu commodo sapien. Cras elit justo, cursus nec placerat vitae, facilisis ut diam. Suspendisse nulla arcu, pharetra et tincidunt quis, dapibus non sapien. Quisque aliquam rhoncus risus at luctus. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Cras consequat volutpat vestibulum.</div>
<div style="text-align: justify;">
Pellentesque tortor dui, pharetra eu rhoncus nec, laoreet porta sapien. Maecenas eu justo ac metus porttitor vestibulum in id est. Sed quis sem a orci hendrerit varius. Maecenas at neque nisi, eu sodales magna. Maecenas porttitor augue ut risus dignissim sed feugiat diam egestas. In nunc dui, porttitor sit amet porttitor vel, commodo eu dui. Morbi non metus turpis. In fermentum condimentum sem, id eleifend diam viverra ac. Suspendisse enim tortor, pharetra eget tristique ac, iaculis quis metus. Nam gravida ornare massa id ornare. Vestibulum id diam in felis euismod lobortis.</div>
JMhttp://www.blogger.com/profile/16707843088231599712noreply@blogger.com3